Sprovođenje hibridnog rata u Crnoj Gori

Piše: Tijana Lopičić

Crna Gora je, analizirajući isključivo 21. vijek, u kontinuitetu pod hibridnim prijetnjama komšijske države Srbije. Ispoljavali su jasne pretenzije na za njih – srpsko more, te Crnu Goru koja je trebala postati samo geografski pojam. Međutim, te hibridne prijetnje su prerasle u hibridni rat. Neki, pak, smatraju da je početak hibridnog rata vezan za 2015. godinu, ali od 2020. nema prostora za sumnju.

Dolazak 42. vlade, poznate kao ,,apostolska vlada“, omogućila je Ura. Pružili su ruku negatorima svega crnogorskog kao i same države, te fašističkoj i četničkoj ideologiji. Iako su neki od osnivača i programskih ideologa Ure napustili partiju, ne oslobađa ih odgovornosti da je upravo ta partija postala ,,trojanski konj“ koji je omogućio nesmetano sprovođenje projekata hibridnog rata.

No, element hibridnog rata jasno se ispoljio kroz litije koje je organizovala Crkva Srbije. Bile su političkog i nacionalističkog karaktera u interesu države Srbije. Kršenjem crkvenih kanona svetosavsko sveštenstvo manipuliše svojom pastvom, te stvaraju ‘vojnike’ u odbrani imovine stečene okupacijom 1918. godine. Iako je Sud za ljudska prava u Strazburu 2012. godine presudio u korist države Crne Gore, a ne Crkve Srbije, pokrenuli su litije zbog Zakona o slobodi vjeroispovijesti iz 2019. godine, na koji je Venecijanska komisija dala pozitivno mišljenje. Zahvaljujući 42. vladi – marioneti Srbije, izmijenjen je Zakon o slobodi vjeroispovijesti, te omogućena istorijska krađa. Ipak, ova navodno vjerska organizacija pokazala je spremnost da hibridni rat transformiše i u građanski rat. Sarađivala je sa škaljarskim klanom pri nabavci 100 “kalašnjikova” (samo za opštinu Nikšić), a vjerovatno namijenjenim članovima bratstva „Tvrdoš“ i „Stupovi“, poznatih po mnogim kriminalnim radnjama, pa i nedavnom ubistvu.

Ako, pak, govorimo o ekonomskom aspektu hibridnog rata, 42. i 43. vlada je usvojila mnoge maliciozne programe, koje je pisala država Srbija. Sada kada smo na pragu „grčkog scenarija“ jasno je da je projekat „Evropa sad“ koban po našu ekonomiju. Kao rezultat dobili smo: inflaciju, smanjenu kupovnu moć iako je povećana minimalna zarada, veću nezaposlenost, kolaps u zravstvenom sistemu – nestaštica određenih ljekova i… Zanimljivo da je predsjednik Srbije Aleksandar Vučić u intervjuu za TV Kurir u martu 2022. godine tačno znao da ćemo kroz 5 mjeseci doživjeti ovaj scenario. A kako i ne bi, kad su ovaj projekat napisali upravo njegovi eksperti!

Razaranje ekonomije sprovodili su i kroz gašenje mnogih firmi, a navodno otvarali druge za „nula eura“, koje su nas do danas toliko koštale da je postala zanemarljiva cifra duga prethodnih firmi. Uspjeli su i da od firmi koje su poslovale sa dobicima ekspertski stvore gubitke, koji iznose i po 10 miliona, ako govorimo konkretno o CEDIS-u. No, nadajmo se da ćemo ih zaustaviti prije nego što zadaju još jedan ekonomski udar kroz projekat „Otvoreni Balkan“.

Ne smijemo zanemariti ni elemenat hibridnog rata koji se sprovodi kroz sporne odluke/izmjene Zakona koje su donosile 42. i 43. vlada. Recimo, Krivokapićeva vlada je donijela izmijenjenu Odluku o kriterijumima za utvrđivanje uslova za sticanje crnogorskog državljanstva. U skladu sa ovom odlukom je olakšano sticanje državljanstva, a ti državljani ubrzo dobijaju pravo glasa, te odlučuju o našoj državi. Na ovaj način se dugoročno mijenja nacionalna struktura, što olakšava implementaciji projekta „srpskog sveta“. Iako je 43. vlada najavila da će ukinuti ovu spornu odluku, to nije urađeno. Ipak, odlučili su da nas oduševe sa potpisivanjem Temeljnog ugovora, koji je po analizama mnogih relevantnih institucija u direktnom konfliktu sa Ustavom Crne Gore. Kazna za propisano krivično djelo je do 15 godina zatvora, ali da, postarali su se da nemamo ni funkcionalno sudstvo.

Dolazimo i do obrazovanja. Degradiranje obrazovnog sistema je zaista eskaliralo do neprepoznatjivih granica. Nadahnuti mnogobrojnim falsifikatima i prisvajanjem ili bolje rečeno posrbljavanjem istorije, velikodušno iz budžeta Crne Gore je potpomognutio finansiranje baš ovakvih projekata. No, projekat posrbljavanja školstva bivše ministarke Vesne Bratić, kroz nezakonito smijenjene direktore, koji dobijaju sudske sporove, nažalost, plaćamo mi – građani. Umjesto da to bude na teret dotične persone, kojom se, ako želimo odgovorno društvo, mora baviti tužilaštvo.

Na kraju, produkt ovako vođenog hibridnog rata su žrtve kulturnog genocida, koji mrze sopstveni narod i državu. Ipak, kao svjetlost na kraju tunela, napokon, zrelost su pokazale političke partije koje preko svojih razlika, postavljaju primat na državne interese Crne Gore, te multinacionalnog i multikonfesionalnog društva. Nastavite sa promjenama koje zaslužuju građani, te ćemo jednom zauvijek – ujedinjeni, zatvoriti vrata hibridnog rata! Zato, svi za naš grad. Svi!