Piše: Stefan Todorović
Andrej Milović, član predśedništva pokreta Evropa sad, dao je fašističku izjavu i odaslao jednu fašističku poruku. Oko toga nema dileme. To je jasno svakome ko želi da mu bude jasno. Da smo normalno društvo pod pritiskom javnosti bi se izvinio građanima Crne Gore i Cetinja i bio primoran da napušti politiku i javni prostor Crne Gore, što se naravno neće desiti jer je crnogorsko društvo u dubokoj krizi, dezorijentisano je i grogirano od permanentne negativne propagande i relativizovanja svih vrijednosti.
Od same Milovićeve izjave veći problem po crnogorsko društvo jeste što ona ne predstavlja eksces u pogledu onoga što misli Milović i društvo okupljeno oko Evrope sad o Crnoj Gori i Cetinju, već predstavlja eksces zbog toga što do sada pomenuta grupacija nije iskreno nastupala u javnosti.
Milovićeva izjava je iskrena i otkriva istinu o njemu i pokretu Evropa sad. Milović nam je jasno naknadnim komentarima stavio doznanja da ne vidi ništa sporno u porukama koje je odaslao dok novoizabranom predśedniku Crne Gore ne smetaju same poruke Milovićeve izjave već način na koji ih je izrekao, odnosno upotreba riječi „dekontaminacija“, koja je u suštini ogolila njihovu politiku i viđenje Crne Gore kroz viđenje Cetinja.
A koje nam je to poruke odaslao jugend Milović?
Milović je svjestan da Crna Gora bez Cetinja ne postoji pa je jasno da je i ekipa iz Evrope sad svjesna da im trenutna crnogorska, slobodarska i evropska svijest koja vlada Cetinjem ne odgovara i da je valja mijenjati. Zašto su se odlučili za dekontaminaciju, a ne recimo za legitimne demokratske i političke procese? Zato što su svjesni da kroz legitimne demokratske i političke procese nikada ne mogu ovladati Cetinjem, a ako ne ovladaju Cetinjem neće nikada ovladati Crnom Gorom bez obzira što im se trenutno smiješe najznačajnije funkcije u državnoj upravi. Svjesni su da jedna iskra poput Liberalnog saveza Crne Gore i njegova djelovanja devedesetih godina lako može narušiti velikosrpski karakter i konstrukciju koju su iznova namijenili Crnoj Gori.
Zato je potrebno dekontaminirati Cetinje jer uprkos urušavanju ekonomije Cetinja, građani Cetinja većinski nijesu naśeli na propagandu „za ekonomiju bez vrijednosti“, što su i pokazali nedavni predśednički izbori đe je Milatović doživio ubjedljiv poraz. Kad se dođe na teren vrijednosti, jugendi iz Evrope sad otkrivaju svoje pravo lice kao dosljedni nastavljači velikosrpske misli i velikosrpske politike u Crnoj Gori.
Milovićeva izjava da će se „ona prava Crna Gora“ vratiti na Cetinje kad „povrate cetinjsku ekonomiju“ i da ćemo imati „ono staro Cetinje koje će njegovati crnogorsku istoriju onakvu kakva je ona“, suštinski otkriva pravi, velikosrpski karakter Evrope sad i njihove namjere prikrivene pričom o ekonomiji. Po riječima Milovića „prava Crna Gora“ ne stanuje na Cetinju i Cetinje ne „njeguje crnogorsku istoriju onakvu kakva je ona“.
Znamo da Cetinje većinski ubjedljivo baštini i njeguje tekovine 21. maja 2006. godine, tekovine antiratnog i emancipatorskog pokreta iz devedesetih godina XX vijeka, tekovine Narodnooslobodilačke borbe iz Drugoga svjetskog rata, tekovine zelenaškog pokreta, odnosno pokreta za Pravo, čast i slobodu Crne Gore za vrijeme karađorđevićevske okupacije, tekovine autokefalne Crnogorske pravoslavne crkve, tekovine crnogorskih dinastija Vojislavljevića, Balšića, Crnojevića i Petrović-Njegoša te većinski ubjedljivo jasno osuđuje rusku agresiju na Ukrajinu i svesrdno podržava herojski ukrajinski narod u njegovoj borbi za slobodu, jasno se protivi klerikalizaciji i fašizaciji društva, jasno iskazuje negodovanje i protivi se da jedan negator crnogorske nacije i svega crnogorskog može da stoluje u Cetinjskome manastiru, jasno i većinski podržava članstvo u NATO i EU i na kraju jasno i većinski iskazuje nultu toleranciju na velikosrpski nacionalizam i velikosrpsku politiku u Crnoj Gori.
Sve navedeno nema veze s ekonomijom ili barem ne bi trebalo da ima veze s ekonomijom osim kod političkih prevaranata koji nam tobožnjom brigom o ekonomiji zapravo podmuklo nameću klerofašističku ideologiju. Onda se postavlja pitanje, što od navedenog smeta Miloviću i ostalim jugendima iz Evrope sad te po njima na Cetinju ne stanuje „prava Crna Gora“ i Cetinje ne „njeguje crnogorsku istoriju onakvu kakva je ona“. Odgovor je vrlo jasan i više nego očigledan.
Jugendi Evrope sad većinski su izašli iz inkubatora Crkve Srbije te baštine i njeguju velikosrpsku istoriju i velikosrpsku projekciju Crne Gore. Zato je po riječima Milovića i ostalih jurišnika na Cetinje i njegovu viziju Crne Gore, potrebna dekontaminacija, jer se samo dekontaminacijom, to jeste čišćenjem, da li uručivanjem sapuna koji se pretvara u pepeo po ugledu na Aušvic ili nekim drugim metodama, ostaje nam da vidimo, ali samo tako mogu navedene tekovine koje Cetinje trenutno većinski baštini zamijeniti s tekovinama Crkve Srbije. Dok vrište „Dršte lopova!“ pripremaju zapravo „Marš na Cetinje“ ne bi li ga „očistili“ od čvrsto ukorijenjenoga antifašizma.
Ako nekome dosad nijesu jasne tekovine i vrijednosti koje njeguje i baštini Crkva Srbije i jugendi iz Evrope sad, valja ih ponoviti. Crkva Srbije neskriveno podržava rusku agresiju na Ukrajinu, dok to potajno rade jugendi Evrope sad. Crkva Srbije se jasno zalaže za izlazak iz NATO alijanse i stopitanje EU integracija dok se tome potajno nadaju i na tome rade jugendi Evrope sad. Zajedno svesrdno podržavaju negatora crnogorske nacije i svega crnogorskoga na prijestolu Cetinjskoga manastira.
Zajedno rade na klerikalizaciji i fašizaciji društva; crnogorske dinastije Vojislavljevića, Balšića, Crnojevića i Petrović-Njegoša smatraju srpskim dinastijama ili „oblasnim gospodarima“ koji su u određenim istorijskim trenucima vladali srpskim teritorijama, odnosno srpskom Crnom Gorom; autokefalnu Crnogorsku pravoslavnu crkvu danas satanizuju i nazivaju svakakvim pogrdnim imenima dok tu istu autokefalnu Crnogorsku pravoslavnu crkvu iz vremena dinastija Crnojevića i Petrović-Njegoša smatraju anomalijom koja je održavala luču srpstva i pravoslavlja dok je Pećka patrijašija bila ugašena ili bila pod upravom Osmanskoga carstva. Zajedno baštine bjelaški pokret i slave Podgoričku skupštinu iz 1918. godine koja je ukinula sve državne atribute Crne Gore i svela je na pokrajinu Srbije.
Zajedno slave i baštine zločinački kolaboracionistički četnički pokret iz Drugoga svjetskog rata i kanonizovane svetitelje iz toga perioda poput popa Mace i popa Šiljka. Crkva Srbije neskriveno baštini zločinačku velikosrpsku miloševićevsku politiku iz devedesetih godina i danas je njen najveći pokrovitelj dok je jugendi iz Evrope sad potajno baštine i ribrendiranu uvode na crnogorsku političku scenu. Crkva Srbije je bila najžešći protivnik osamostaljenja Crne Gore, njenog multikulturalnog i građanskog društva što je ostala do dan danas, dok su jugendi Evrope sad prihvatili državnost i nezavisnost Crne Gore zasad kao neminovnost, očito dok ne dovrše planirane dekontaminacije.
Na kraju, najvažnije što pokušavaju Crkva Srbije i Evropa sad, jeste legitimizacija i normalizacija velikosrpskog nacionalizma i velikosrpske politike u Crnoj Gori i upravo im je Cetinje s nultom tolerancijom na te pojave jedna od najvećih prepreka koju treba dekontaminirati. Kad god Crkva Srbije i Evropa sad pozivaju na „pomirenje“ iliti osuđuju „mržnju“ i „podjele“ znajte da pozivaju na pomirenje s velikosrpskim nacionalizmom i velikosrpskom politikom. Ako se, dragi građani, pomirite s velikosrpskim nacionalizmom i velikosrpskom politikom onda je nad vama izvršena uspješna dekontaminacija.
Zato zaista gnusno izgledaju reakcije cetinjske Ure na izjavu jugenda Milovića jer je upravo GP Ura u potonje dvije i po godine kroz relativizaciju svih mogućih vrijednosti izvršila najveći društveni i politički zločin nad Crnom Gorom prokrčivši time put za normalizaciju velikosrpskoga nacionalizma i velikosrpske politike u Crnoj Gori. Zato bih zamolio moralne olupine iz cetinjske Ure da ne vrijeđaju Cetinje svojim navodnim protivljenjem velikosrpskom nacionalizmu i velikosrpskoj politici jer su normalizovali te politike dovevši ih na vlast u Crnoj Gori. Poštenije je ćutati poput cetinjskih Demokrata.
Što se tiče jugenda Milovića i ostalih junoša i jurišnika iz Evrope sad, kad se već pozivaju na „pravu Crnu Goru“ i „crnogorsku istoriju onakvu kakva je ona“, neka se priśete ko je izašao kao pobjednik iz dosadašnjih velikih borbi i bitaka – oni koje baštini i njeguje Crkva Srbije zasigurno nijesu. Slava Ukrajini! Da je vječna Crna Gora!