Srpski istoriograf Sima Lukin Lazić preporučio da je LAŽ prijeko potrebna u pisanju istorije, pročitajte njegove riječi!

Piše: Miroslav Ćosović

Na današnji dan, 19. jula 1904. godine, umro je Simo Lukin Lazić, srpski publicista, novinar i književnik, iznad svega – pseudoistoričar. Ostao je poznat po tome što je preporučio da je LAŽ prijeko potrebna u pisanju istorije, o čemu svjedoče primjeri u daljem tekstu.

MILOŠ OBRENOVIĆ 13. DECEMBRA 1830. GODINE OKUPLJENIM (NOVO)SRBIMA: “POSTADOSMO NARODOM”

Srbija je useljenički zbijeg 10-tak etnija koji je naselio Srbiju koja je poslije dvije velike seobe Srbalja, nakon 1739. godine – ostala prazna. Nakon što su stari Srblji iselili na teritoriju Austrijskog carstva, praznu Srbiju su naselili Bugari i Makedonci (cijela južna Srbija), Crnogorci, rumunski i prekodrinski Vlasi, Romi, Cincari, nešto Albanaca i Grka…

Tako je vladar Srbije Miloš Obrenović 13. decembra 1830. godine na Tašmajdanu održao govor povodom dodjeljivanja hatišerifa Srbiji od strane sultana Mahmuda II, kojim je Srbija priznata kao vazalna kneževina. Okupljenim uglednicima, knez Srbije Miloš Obrenović je rekao:

“Tako, braćo, postadosmo i mi od juče narodom, narodom istina još zavisnim od sultana, no narodom koji ima sopstvena svoja prava. Od jučerašnjeg dana postadosmo narodom, koji ima svoju sopstvenu vlast koja nije od nikoga oteta nego se temelji na zakonu”. (Frankfurtske Vesti, feljton “Sto osamdeset godina od hatišerifa kojim je Srbiji priznata samouprava evropska država sa svojom dinastijom – pod turskim suverenitetom i ruskom zaštitom”, 31. maj 2010).

Tako je Miloš Obrenović kumbulj koji je naselio Srbiju proglasio za narod.

GARAŠANIN USMJERIO SRPSKU ISTORIOGRAFIJU UPUTSTVOM DA SE ISTORIJA NE PIŠE NA OSNOVU ISTINE

Potom je srpski državnik Ilija Garašanin 1844. u svom tajnom velikosrpskom programu “Načertanije”, dao uputstvo kako treba da dejstvuje srpska istoriografija: “Na ovo djelo treba osobito vnimanije obratiti i istoriju o kojoj je gore reč dati napisati črez čoveka vrlo sposobnog i duboko pronicavajućeg.” (“Načertanije”, rastko.rs).

Da se istorija ‘pronicavajuće’ i na ‘sposoban’ način piše, ne i na istinit!

Tako je nastala moderna srpska istoriografija i istoričarȃ koji srpsku istoriju pišu na “pronicavajući” i “sposoban” način, ali ne i na istinit, bilo je od 1844. mnogo i ima ih i danas mnogo.

Tokom 19. vijeka srpski istoričari i publicisti koji su se bavili istorijom izdeklamovali su u svojim “djelima” vatromet laži i budalaština, njihov predstavnik u današnje vrijeme je bio Jovan Deretić i u njegove idiotluke danas vjeruje, po određenim procjenama, nekih 20 odsto Srba.

RADIVOJ RADIĆ PREDSTAVLJA RIJEČI SIME LUKINA LAZIĆA

Istoričar dr Radivoj Radić, najznačajniji savremeni vizantolog u Srbiji je u knjizi ”Klio se stidi” (Beograd 2016), opisao kako je načertanijevski pseudoistoriograf Sima Lukin Lazić promišljao da treba iz istorije vaspitavati (Novo)Srbe:

“U onovremenoj Srbiji nisu svi sledili razborita i plemenita načela Dositeja Obradovića i Vuka Karadžića. Naprotiv, kod grupe ondašnjih pseudoistoričara, odnosno istorika romantičara, a to su, pre svih, bili Miloš Milojević (1840-1897) i Sima Lukin Lazić (1863-1904), istorijska istina robovala je dnevnoj politici i bila “prilagođavana” potrebama nacionalne propagande. U svojoj knjizi “Dvije oskoruše, jedna meni druga njemu”, u kojoj nenaučnim argumentima pokušava da se odbrani od opravdano oštro izrečenih kritika znamenitog istoričara Stanoja Stanojevića (1874-1937), Sima Lukin Lazić se u svojoj nemoći da se suprostavi naučno obrazloženoj argumentaciji usredsredio na rodoljublje i slavodobitno grmeo:

“Da mi je samo znati, da ću tim usrećiti rod i narod svoj, vjeruj mi, ja bih slatko podnio i onu najvišu žrtvu, višu i od života, višu i od časti: lagao bih dan i noć – lagao bih kao pas”. Ovaj stav, izrečen sa neprimerenom oporošću, nažalost, postao je neka vrsta zaveta ili svojevrsne “Hipokratove” zakletve svih potonjih naraštaja pseudoistoričara, a sve do našeg vremena.” (strana 8)

Radić je objasnio – velikom broju srpskih istoričara i nekad i danas laž je glavna uzdanica. I baš takvi, koji znaju da im je laž glavna uzdanica su u srpskim medijima daleko najzastupljeniji i oni lažima nemilice obasipaju i truju Srbe, i ne samo Srbe.