Izložbom pod nazivom “Revolucionarno Cetinje”, koja će biti otvorena u utorak, 2. aprila, u 19 časova, u Crnogorskoj galeriji umjetnosti “Miodrag Đado Đurić”, počeće obilježavanje jubileja – 100 godina od smrti Jovana Tomaševića, začetnika komunističkog pokreta u Crnoj Gori.
Izložba koju organizuje Nevladino udruženje “Antifašisti Cetinja”, uz podršku Narodnog muzeja Crne Gore i Prijestonice Cetinje, prati razvoj socijalističke misli i pokreta od kraja XIX vijeka do završetka II svjetskog rata, sa posebnim akcentom na život i rad Jovana Tomaševića. Pored većeg broja tekstova, fotografija, proglasa i dokumenata, dokumentarnih filmova i video zapisa, na izložbi će biti predstavljeni predmeti koji su pripadali Tomaševiću, kao i predmeti vezani za njegovo političko djelovanje, koji se čuvaju u Narodnom muzeju na Cetinju.
Izložbu čiji su autori: novinar Ivan Mijanović i istoričari Filip Kuzman i Vukan Ražnatović, otvoriće spisateljica i marksistkinja, doktor filozofije Slađana Kavarić – Mandić.
Iz Nevladinog udruženja “Antifašisti Cetinja” pozvali su poštovaoce lika Jovana Tomaševića da 3. aprila, u 11 časova, zajedno obiđu njegov grob na Starom groblju na Cetinju i polože crvene karanfile. Nakon toga, u 12 časova, organizovaće se stručno vođenje kroz izložbu “Revolucionarno Cetinje”.
Jovan Tomašević je umro na Cetinju, 3. aprila 1924, u 33 godini života. Teško djetinjstvo, u šesnaestoj godini progonstvo i život u tuđini, učešće u balkanskim i Prvom svjetskom ratu, odstupanje preko Albanije, boravak i školovanje u Francuskoj, povratak u domovinu krajem 1918, rad na osnivanju i organizovanju komunističkih organizacija u Crnoj Gori, dosljedna i nepokolebljiva borba protiv buržoaskog režima – njegov je životni put. Sa uspostavljanjem Pokrajinskog komiteta KPJ za Crnu Goru 1920. izabran je za njegovog predsjednika. Na izborima za Ustavotvornu skupštinu, održanim u novembru 1920, bio je nosilac liste KPJ za Crnu Goru. Izabran je za poslanika, nakon što je KPJ osvojila najviše glasova u Crnoj Gori (4 mandata). Učestvovao je januara 1921. godine na protestima u Beogradu povodom donošenja Obznane, kada je došlo do sukoba sa žandarmerijom i tom prilikom bio teško povrijeđen. Nakon zabrane organizovao je rad Partije u ilegali. Od 1921. godine, skrhan bolešću, živo je pratio događaje, pomagao i usmjeravao borbene snage i rad Partije.