Grof Sava Vladislavić se u 18. vijeku predstavljao kao ILIRSKI grof, sada je posrbljen

Piše: Miroslav Ćosović

Grof Sava Vladislavić, moćni plemić na dvoru ruskog cara Petra Velikog, rođen je u Hercegovini 15. januara 1669. godine. Takođe je bio i vrlo važan diplomata Petra Velikog i carice Katarine I.

Jovan Dučić napisao je prije Drugog svjetskog rata dokumentarnu knjigu “Grof Sava Vladislavić”. Cijelu je knjigu prošarao, desetinama puta je naveo da je Sava Vladislavić Srbin, iako se niti iz jednog od brojnih dokumenata koje je prikazao, ne može zaključiti da je grof Vladislavić sebe smatrao Srbinom.

Tako je Sava Vladislavić proglašen za Srbina, svuda se navodi kao Srbin (kod svih srpskih istoričara), međutim, to nije istina. Sava Vladislavić nije mogao biti Srbin, kad znamo da su narodnosni Srbi u Crnoj Gori, na crnogorskom primorju i u Hercegovini izmišljeni tek u 19. vijeku.

Pop Sava Nakićenović u knjizi „Boka” koju je objavila Srpska kraljevska akademija 1913. godine, a ponovo fototipski izdao podgorički CID 1999. godine, predstavio je što je pisalo na pločama koje je Sava Vladislavić poslao za dvije crkve: „Sa sjeverozapadne strane, u porti Sv. Spasa, jest i crkvica Sv. Georgija, koju Topljani ogradiše od ostatka jedne turske džamije, i to pri svršetku XVII v., a popravljena je pri početku XIX v. Mato, brat grafa Save Vladislavića, donio je iz Rusije dvije mramorne ploče, od kojih jedna je pod zvonikom velike crkve savinske, a druga u ovoj crkvi.”

Natpis, između ostaloga, kazuje: “Parenti Suavissimae Religioni et Disciplina Graecae Ortodoxae.”

Prevedeno na crnogorski jezik – “Roditelji Sloveni, religija grčka pravoslavna”! Ništa od Srba. Tako se u narodnosnom smislu izjasnio Sava Vladislavić – u kamen urezao.

ILIRSKI GROF SAVA VLADISLAVIĆ

U knjizi „Izdavači, štampari, prepisivači” (Obod, Cetinje, 1996, str. 297), prikazan je zapis Save Vladislavića iz jedne stare knjige koju je on poklonio Pivskom manastiru. Evo zapisa:

„Ovu knjigu, sveto jevanđelje, nabavio je i priložio svetoj crkvi pivskog manastira tajni savetnik i kavaljer ordena svetog Aleksandra i drugih – ilirski grof Sava Vladislavić, radi večnog spomena svojih roditelja, svoga zdravlja i duševnog spasa.”

“Ilirski grof”, naravno, mi Dinarci smo većinom mješavina onih etničkih grupa koje su Rimljani zvali – Iliri. Grof Vladislavić je znao što piše. Da je nekim slučajem, što je tada bilo nemoguće, napisao da je “srpski grof”, danas bi svi Srbi i Crnogorci za to znali, to bi se u srpskim medijima navodilo hiljadama puta. Ovako, potpisao se kao “ilirski grof”, i za to zna samo jedan mali  krug naučnika.

Jovan Dučić daje opis Save Vladislavića: „U ruskim izvorima nalaze se i podaci o tom kakav je Sava Vladislavić spoljašnje izgledao za vreme ovog prvog njegovog boravka u Rusiji. . . Imao je velike tamne oči, nos povijen i snažan, usta lepo razrezana, a brkove male i negovane. Bio je osrednji rastom, muževan i gibak.” (Jovan Dučić, Grof Sava Vladislavić, Štampar Makarije i Oktoih, Beograd, 2007, str 115)

Ruski izvori koje nam je prenio Dučić dali su opis klasičnog Dinarskog Vlaha, tj Morlaka.

Ako obrazovani grof Sava Vladislavić, rođen u Hercegovini, nije bio Srbin, već se potpisivao kao ”ilirski grof”, ovo je još jedan odličan dokaz da je srpska narodnost u Boki i Hercegovini izmišljena u 19. vijeku. Uostalom, kao i u Crnoj Gori.