Velikosrpski šovinistički zloduh je pušten iz boce

Piše: Predrag-Peđa Marković, potpredśednik Montenegrin-American Association, Los Anđeles

Otvaranje problema Rezolucije o genocidu u Srebrenici, pokrenulo je prividno uspavanog zloduha velikosrpskog nacionalšovinizma! Iako su za genocid u Srebrenici pravosnažno osuđeni zločinci, velikosrpski nacionalisti uporno ponavljaju laž  da se tom rezolucijom cijeli srpski narod proglašava genocidnim! Takva tvrdnja nigđe ne postoji u ovoj Rezoluciji! Njenim usvajanjem pravda je ipak, ali samo donekle zadovoljena. Poznati mladočetnik, snajperista sa Pala, Aleksandar Vučić, i sami vrh Crkve Srbije, za koje postoje brojni dokazi o učešću u genocidu, još uvijek su na slobodi. Slično Hitlerovoj naredbi iz Drugog svjetskog rata, zvuči i Vučićev poziv da se za svakog ubijenog Srbina ubije 100 muslimana.  Od čitavog civilizovanog svijeta, jedino je  sud u Parizu 1995. godine potvrdio pisanje francuskih glasila da je Crkva Srbije odgovorna za etničko čišćenje i genocid u Bosni i Hercegovini. Stoga se ravnogorski političari, na privremenom radu u Crnoj Gori, uz to i teroristi u pokušaju,  kao i pripadnici svetosavske sekte, poznate i pod imenom Srpska pravoslavna crkva, se negiranjem genocida u Srebrenici dobrovoljno svrstavaju u red saučesnika i podstrekača za neka nova zlodjela. Na optuženičkoj klupi, ne samo po ovom osnovu i osnovu skrivanja osuđenih ratnih zločinaca u svojim „operativnim bazama“, crnogorskim svetinjama, već i po osnovu prikrivanja pedofilije širom Balkana, trebao bi se naći i „poglavica“ Joanikije-Nedostojni II.

Zašto je zloduh velikosrpskog  genocidnog naci-šovinizma pušten iz boce upravo u Crnoj Gori, i traži usvajanje rezolucije o genocidu u Jasenovcu, iako se takva rezolucija dva puta našla pred srpskim parlamentom i oba puta odbijena!? Projektanti Velike Srbije znaju da u Crnoj Gori treba stalno „podgrijavati“ importovano „srpstvo“, ne bi li time abolirali svoju ideologiju za sve zločine koji su počinjeni nad Crnogorcima i crnogorskom državom  od 1918. godine. Taj genocid se dešavao na očigled cijelog svijeta, uz njegovo prećutno saučesništvo, a o njemu govori blizu 7.000 ubijenih civila, staraca, žena, đece i vojno sposobnih muškaraca; preko 6.000 spaljenih domova, silovanja, uništavanje stoke i ljetine u svrhu gladomornog prisiljavanja Crnogoraca na poslušnost zločinačkom režimu Aleksandra Karađorđevića, poznatog pod pseudonimom „Aca Palikuća“!

Želi li ova zlikovačka vlast rezolucijom o Jasenovcu abolirati četnike, koji su glavešinama u tom logoru u vrijeme njihovog savezništva isporučili na hiljade pravoslavaca iz Bosne! Takvi pripadnici četničke ideologije, saradnici fašista, su u Srbiji proglašeni borcima za slobodu i antifašistima.

Temi Rezolucije o genocidu nad Crnogorcima, bi se mogao priključiti i fakat preko 9.000 ubijenih muslimana 1943. godine od strane četničkog vojvode Pavla Đurišića, među kojima je bio značajan broj crnogorskih muslimana. Isti Pavle Đurišić se nakon sloma četničke fašističke vojske priklonio Pavelićevim ustašama, sa kojima su četnici  u toku rata imali dobru saradnju, obećavajući da će svoje četnike staviti na raspolaganje crnogorskim suverenistima. Nakon što je otkrivena Đurišićeva prevara njegovi četnici su vojno razbijeni a ostatak zajedno sa Đurišićem završio u Jasenovcu đe su i stradali, čime je stavljena tačka na aktivnosti ovih zlikovaca!

Pa zašto posrbljeni crnogorski građani, na čelu sa Mandićem, Kneževićem, mladočetnikom Kovačevićem i mnogi drugi dvorski pajaci Vučićevog „dvora“, prebačaju na  crnogorki „teren“ ovu, za Crnu Goru, besmislenu rezoluciju? Sa jedne strane se dokazuje bezbroj puta ponovljena sluganska vjernost novom klerošovinističkom„voždu“, Vučiću, a sa druge se  na „mala vrata“ u Crnu Goru uvodi rehabilitacija četnika i njihove ideologije, kroz proglašenje, između ostalih, i četnikog vojvode Pavla Đurišića i njegovih koljača za žrtve genocida!

Odgovor na ove zle namjere bi svakako trebala biti Rezolucija o genocidu nad Crnogorcima, što bi u daljem postupanju trebalo da podrazumijeva i zahtejv  za obeštećenje u koji bi se morao uključiti i povraćaj ogromnog novca, koji je Srbija  prisvojila u vidu novca od ratnih reparacija namijenjenih Crnoj Gori, kao i obeštećenje od strane Crkve Srbije, za pljačku koju sprovodi više od  vijeka gazdujući nelegalno crnogorskim svetinjama.