Piše: Ivana Đukić
Pošto je prošlo, već više nego pristojnog, vremena, koje bi i jedan reality-show zauzeo u ljudskom mentalnom prostoru, a na koji je isti i navikao, vrijeme je da se sumiraju pogledi vezani za situaciju u Crnoj Gori. Toga 30.8.2020. veliki broj ljudi, željan istinske promjene u nedostacima vlasti 30-godišnje, jednodimenzionalnog vladanja DPS-a, pohrlilo da da svoj glas onima, koje je smatrao ,,izbavljačima”.
Najdeklaranisaniji među njima za taj poziv ,,izbavitelja” bila je građanska partija, koja sebe naziva – izrazito crnogorskim izrazom (a pritom, takvog izraza nema niđe takvog u regionu) za sat vremena – Ura. Građanska, kao predznak, je trebalo da služi kao zamka, da se upecaju svi oni građani, željni izbavitelja, izvan s jedne strane opozicije ultraprosrpski deklarisanih snaga i pozicije, koja iako je crnogorska, žestoko je zaglibila u površnost i nepotizam. Takav kompleks događaja – stavio je ljude u raskol. ,,Od dva zla birali su manje” (odnosno ono zlo, za koje su mislili da će biti manje).
Ispostavilo se da je ,,udareno” u osinje gnijezdo. Naime, ovi s pozicije ,,lijevo” u opozicionom sektoru, postaviše se više ,,desno” nego što je i sami desni krak u tome uspio, ostavivši za sobom razočarano i duboko rastrojeno biračko tijelo. Svjesni toga, da su u bilo kojoj, pritom, krajnje iskrenoj, formulaciji, nazvali sebe umjesto ,,lijevim”, izrazito ,,desnim” krakom, kao što se ispostavilo da su, ne samo da svi zajedno ne bi mogli da se poslije izbora udruže, već bi i zaglibili mnogo dublje u pravnom poretku rješavanja stvari, nego što su mislili.
Ovako samo, sada, sa POPzicije moći, treba da te iste zakone promijene i prilagode sebi, u svakom pravnom poretku i sistemu moći, i sve je riješeno. Ili, oni, makar, misle da je riješeno. Problem je, što ih neko gleda, neko sve vrijeme nadgleda, i prati sve procese. Takvi, koji to rade, su časni i nepotkupljivi pojedinci, intelektualci, koji snagom svog uma i duha, slobogovoreći i slobodomisleći – saopštavaju svu istinu vezanu za događaje u Crnoj Gori, i kao takvi, bivaju trn u oku.
Napadaju se preko lažnih tužbi, koje nemaju ni osnova, pa često ni razuma u sebi, preko portala tuđih obavještajnih službi i neprekidno se izvlače iz konteksta njihove izjave. Umjesto da služe kao dika i ponos ove zemlje, koju su zadužili svojim radom, strukture aktuelne vlasti ih svojim neradom guraju u prvi plan ,,proskribovanih” za udar.
Preko njih vrši se udar na cijelu zemlju, i to se ozbiljno obija o glavu svakog slobodomislećeg Crnogorca, do mjere, da ukoliko uskoro ne dođe do prevrata – ti isti misle da se isele odatle. Jednostavno, ne prihvataju da budu ,,javno mijenje” – bez njihove sopstvene odluke i zapravo učestvovanja, bilo koje vrste.
Izvrće im se jezik kojim govore, što je osnova svake slobode i demokratskog društva, nameće im se jezik suśedne države – iako je njihov sopstveni jezik, a preko Fakulteta za crnogorski jezik i književnost na Cetinju, i njihovih, kako izdavačkih, tako i jezičkih, naučnih, ali i medijskih aktivnosti, dostigao najveće priznanje, od svjetskih lingvista… Baš ta manifestacija – nametanja tuđeg jezika, tuđoj zemlji – jeste odlika okupacije.