Njemačka štampa izvještava o puštanju u rad gasovoda Turski tok čiji će jedan rukavac ići i do Srbije.
Jedan stručnjak navodi da je Srbija otvorena samo za ruski gas, a neki komentatori misle da EU gubi trku na Balkanu.
“Ruski predsjednik Vladimir Putin je još u noći sa utorka na srijedu došao u Istanbul, došao je direktno iz Damaska sa sastanka sa sirijskim diktatorom Bašarom al Asadom. U glavnom gradu Sirije, u jednoj ruskoj bazi, njih dvojica su sa smiješkom gledala u kameru, dva gospodara rata u pobjedničkoj pozi. Putin je još i obišao Damask i obznanio: Sve je normalno.”
Tako dnevnik “Zidojče cajtung” uvodi u priču o susretu Putina i turskog predsjednika Redžepa Tajipa Erdogana, a nastavak glasi: “Nekoliko sati kasnije, eto i rukovanja sa turskim predsjednikom u Istanbulu. I tu je Putin mogao da vidi zadovoljstvo kada je zajedno sa Redžepom Tajipom Erdoganom pustio u pogon ‘istorijski’ – kako je ovaj to rekao – gasovod Turski tok.”
“Turska želi da postane energetsko raskršće. Dugo se pri tome uzdala u evropske partnere, ali posljednji projekat koji su podržavali Evropa i SAD, a koji je trebalo da gas iz Azerbejdžana i Egipta kroz Tursku transportuje u EU, propao je 2013. zbog troškova i tehničkih problema. Umjesto toga, sada je tu Turski tok, koji je sagradio Gazprom – za ruski gas. On zasad teče u Tursku; novi gasovod će tamo povećati već postojeću zavisnost od ruskog gasa.
“Jedna druga, skoro već gotova cijev, trebalo bi da potom isporučuje ruski gas preko Bugarske i Srbije – i u Evropu. Srpski predsjednik Aleksandar Vučić i bugarski premijer Bojko Borisov su takođe bili pozvani na ceremoniju u Kongresnom centru u Istanbulu. I Bugarska želi da postane energetsko raskršće i zato, kao i Srbija, prihvata zavisnost od Rusije”, piše, između ostalog, minhenski dnevnik, uz opasku da su “na Balkanu Turska i Rusija i rivali koji se nadmeću za uticaj”.
Gasovod komentariše i novinar “Frankfurter algemajne cajtunga” Mihael Martens: “Jedan rukavac vodi za Bugarsku i odatle treba da vodi dalje za Srbiju, Mađarsku i Republiku Srpsku. I Atina i Skoplje pokazuju interesovanje. Izolovano i kratkoročno gledano, povezivanje sa Turskim tokom može biti od prednosti za zemlje regiona. No, Moskva i Ankara time dobijaju pristup dijelu energetske bezbjednosti u krhkom svijetu malih država Jugoistočne Evrope.
“To nisu umirujući izgledi za EU. Njen uticaj se smanjuje i zato što perspektiva članstva u EU nije više kredibilna otkako je Francuska prošle godine stavila veto na pristupne pregovore sa Albanijom i Sjevernom Makedonijom. Ako EU, Berlin i Pariz ne budu igrali aktivniju ulogu, u Jugoistočnoj Evropi će sve više dospijevati u pozadinu”, objašnjava Martens.
U istom listu objavljen je poduži tekst više novinara u kome se kaže: “Putin sa Erdoganom, ukoliko ovaj upravo ne obara neki ruski borbeni avion iznad Sirije, rado posluje, to je ruski predsjednik već više puta naglasio. Pa tako i u maju prošle godine, kada je rekao da se sa Turcima naprosto radi lakše nego sa Evropljanima: ‘Erdogan je odlučio i učinio to. A ovdje je potrebno 27 zemalja da se postigne saglasnost. I mi godinama žvaćemo žvakaće gume i ništa se ne dešava. To je žalosno. Ali EU je naš najvažniji trgovinski partner.'”
“Povećanje uticaja koji sa novim projektom Rusija i Turska dobijaju pred kućnim pragom EU, posebno jasno se pokazuje u Srbiji. Tamo ruski energetski koncern Gasprom može da nastavi sa učvršćivanjem svog vodećeg položaja priključivanjem srpske mreže gasovoda na Turski tok. U Srbiji Turskim tokom rukovodi Gastrans, zajedničko preduzeće Gasproma i državnog gasnog preduzeća Srbijagas. Partneri nastoje da uspostave punu kontrolu tržišta i da se izoluju od konkurencije. To ne važi samo u pogledu prodaje i sprovođenja, već i na planu skladištenja gasa.
“Jedini srpski podzemni rezervoar gasa pripada većinski Gaspromu Germanija, firmi koja je u vlasništvu Gasprom eksporta. Novi gasovod i isporuke u Srbiji kontroliše gotovo isključivo Gasprom. Na to, pored ostalih, ukazuje i Energetska zajednica sa sjedištem u Beču osnovana 2005. U toj organizaciji su se udružili EU sa sedam balkanskih država te Gruzijom i Ukrajinom, kako bi formirali jedinstveno energetsko tržište na kojem važe evropska takmičarska pravila.
“Dirk Bušle, zamjenik direktora Sekretarijata Energetske zajednice, rekao je da su se u Srbiji između usklađenosti sa evropskim pravom i kontrole na srpskom gasnom tržištu očito odlučili za ovo posljednje: ‘Srpsko gasno tržište praktično nije dostupno nijednom drugom ponuđaču osim Srbijagasa i Gasproma.’ Srpsko i rusko državno preduzeće ne poštuju ‘čak ni najosnovnije odredbe evropskog prava’, kaže Bušle. A sa Turskim tokom se, prema njegovim riječima, ta dominacija na tržištu nastavlja”, piše između ostalog “Frankfurter algemajne cajtung”.