Bursać: Putin od kartona u Srbiji od papira

Piše: Dragan Bursać

Uvod: “I suština je takva- Rusija je sila od kartona, a Putin vladar od kartona. Srbija i RS koje ljube Putina tom su analogijom, samo papirnate mentalne provincije i kmetije ruskog sveta. Dvije teritorije, koje bi dobrovoljno, samo da mogu, postale ruske gubernije.“

U Sarajevu je održan skup podrške žrtvama ruske invazije na Ukrajinu, a koji su organizovali Udruženje svjedoka i žrtava genocida i Pokret Majki enklava Srebrenica i Žepa.

Sa skupa su se čule ljudske, civilizacijske poruke za spas ukrajinskog naroda. “Zaustavite masakr u Mariupolju!”, čuje se  iz Sarajeva sa skupa podrške Ukrajini.

I dobro, tako bi trebalo biti svugdje, tako će biti makar diljem slobodnog svijeta od Crne Gore do Kanade, od Švedske do Italije.

Kažem svugdje samo, eto, neće biti civilizacije nekoliko sati vožnje od Sarajeva na obodima arhipelaga srpskog sveta u Beogradu i Banjaluci. Tako u Banjaluci možete čuti Dodikovo retoričko orgijanje u kome se pominje “slavni srpski otpor“ te se navode “istorijske i bratske“ veze sa Rusijom. Shvatili ste, Banjaluka slavi fašiste i neonaciste 21. vijeka, Putinove “Z” predatore, koji su se raskrilili nad Ukrajinom i koji čak i na Dan pobjede ubijaju svojim raketama nejač po Odesi i drugim ukrajinskim gradovima. RS slavi ubice i nije im prvi put. U gradu u kome su na svakom ćošku murali i posteri ratnog zločinca Ratka Mladića, postalo je stvar “dobrih manira“ slaviti zlo. Ovaj put sa velikim latiničnim slovm “Z“.

Dobro, reći će mnogi, Dodik samo nastavlja politiku svojih ideoloških otaca, ratnih zločinaca Radovana Karadžića i gore pomenutog Ratka Mladića, kad separatizmom i neonacizmom želi od 49 odsto teritorije suverene i nezavisne Bosne i Hercegovine da napravi nekakav Luhanjsk ili Donjeck. To što bi takav Dodikov san mogao završiti u krvi, za Dodika je zapravo najljepša stvar, pa nastavlja u maniru najiskusnijih ratnih huškača da pretvara Dan pobjede nad fašizmom u dan proslave ovog zadnjeg neonacizma.

U toj pervertiji mogli smo tako vidjeti sa jedne strane potomke partizana kako igraju Kozaračko kolo, opjevavajući legendarnog partizanskog komandanta doktora Mladena Stojanovića, dok se dio “slavljenika“ smješkao na istu temu, jer su potomci četnika-ubica Mladenovih. U toj šizofeniji sa naglaskom na boldovanoj rusofiliji održan je ovaj, ovaj… ni imenovati ga ne mogu. Karneval ludila, a najprije bih rekao bruka na asfaltu.

Ali ni to nije bilo dovoljno Miloradu Dodiku. Onda je besramo kazao:

“Armija BiH je zločinačka organizacija koja je organizovala logor i njihovi komandanti su odgovarali za ratne zločine.“

Reče čovjek koji je neotuđivi vlasnik entiteta u kome je počinjen genocid od strane VRS-a, čovjek koji je gruntovni vlasnik RS-a, na čijoj su se teritoriji nalazili najveći logori nakon Drugog svjetskog rata rezervisani ekskluzivno za nesrbe, čovjek koji je vlasnik entiteta u kome se nalazi najveća masovna grobica nakon Drugog svjetskog rata, Tomašica…

Eto tako, Dodik priča o “zločinačkoj armiji“ koja je branila biološki opstanak ne samo nesrba, nego i Srba koji su ostali na teritoriji Fedracije BiH.

Suludo i sramno!

Ili kako su to kolege sa portala Istraga.ba odlično sublimirale u par rečenica:

“Dan pobjede u Bosni i Hercegovini. U Sarajevu za Mariupolj i ukrajinske žrtve, u Banja Luci protiv nacizma u Ukrajini.U Sarajevu žrtve genocida u Srebrenici i ukrajinski otpravnik poslova, u BL Noćni vukovi i ruski ambasador. U Sarajevu Džaferović i Komšić, u BL Milorad Dodik“

Ali, dabome, od goreg može gore, pa je tako u Beogradu, prijestonici samozvanog srpskog svieta i putinofilije, kakve nema više ni u Moskvi, u režiji ruske ambasade održana nekava ekletkična bizarna manifestracija, radnog naziva “Besmrtni puk”.  Inače ovo je Putinov marketinški izum star desetak godina, kojim je zapravo slavna antifašistička borba Crvene armije pretvorena u skasku propagandnog tipa za sve ruske nacionaliste i one koji ljube ruski nacionalizam i imperijalizam.

Samo Srbija može luđe od Rusije, pa je u povorci viđen i onaj ultradesničar Mladen Obradović sve sa slikom četnika Draže Mihailovića.

Tokom ovog sramnog ludila, poručeno je logično, da su”Srbija i Rusija uvijek bile na pravoj strani istorije”. O tome svjedoče valjda zavojevački ruski i srpski ratovi u zadnje tri decenije. Sablasno identično, sa istim narativima o nedostatku životnog prostora, o supremaciji jezika, naroda, porijekla, istorije i crkve.

Inače, u šetnji su učestvovali dabome, ruski ambasador Aleksandar Bocan-Harčenko kao i poluteroristička Putinova organizacija “Noćni vukovi“. Isti su bili i u Banjaluci. I oni u ovom dijelu srpskog sveta, ne da su legalni, nego su obožavani.

I dok su npr. u Poljskoj ruskog ambasadora dočekali kofama boje i povicima, ubice, ubice – u srpskom svetu je ruski ambasador neka vrsta polubožanstva ili linka sa božanskim. A “božasnki“ je, dabome, botoksirani kompleksaš iz Moskve.

Od čitavog ovog korpusa ludila, putinofilije, nazadnjaštva, slavljenja ubica i zločinaca, najreprezentativniji simbolički znak bio je Vladimir Putin od kartona, zajedno sa sveprisutnim neonacistički slvom “Z“ od istog materijala u Beogradu. I suština je takva- Rusija je sila od kartona, a Putin, vladar od kartona. Srbija i RS koje ljube Putina- su tom analogijom, samo papirnate mentalne provincije i kmetije ruskog sveta. Dvije teritorije odljuđene od realnosti, koje bi dobrovoljno, samo da mogu, postale ruske gubernije.

Ludilu nikad kraja!