Manjim delom jesam, ali većim dijelom nisam očekivao da ću dobiti Ninovu nagradu, rekao je Svetislav Basara nakon što je saopšteno da je po drugi put dobitnik ovog prestižnog književnog priznanja.
„Sumnja mi je bila veća od nade. Moji romani se povlače po izborima za Ninovu nagradu od 1989. godine, ulazili su i u najuži izbor, a od tih 30 godina dobio sam je, evo, drugi put. Veća je u tom smislu šansa da se ne dobije nego da se dobije“, navodi Basara.
Na pitanje kako doživljava Ninovu nagradu, Basara kaže da se oko ovog priznanja svake godine podigne prašina, ali da “gungula oko nje traje 15 dana uoči i nakon dodjele i onda se zaćuti do sljedeće godine.
Kontraendorfin, kojim je nazvao roman, laureat 67. Ninove nagrade objašnjava kao “hormon nesreće”.
„Kontraendorfin je termin iz fiktivne endokrinologije, hormon je nesreće, i njime se objašnjavaju uzroci posrtanja u istoriji, dakle kao da nisu posljedica istorijskih okolnosti, nego kao da nam je potrebna medicinska pomoć“, priča Basara uz osmjeh.
On je, odgovarajući na pitanje novinara u redakciji Nina, naveo i da je potrebno odjeliti njegov publicistički angažman od pisanja romana.
„Ono o čemu pišem u Kontraendorfinu različito je od onoga što i kako pišem u kolumnama i esejima“, ističe Basara.
Nemoj (pre)stati! Gromado!