Uslovi za ugovor sa Crkvom Srbije

Piše: Miodrag Živković (Facebook objava)

Valjda se podrazumijeva da svako pravno ili fizičko lice koje potpisuje ugovor sa državom, prethodno mora ispuniti i neke uslove. U odgovornoj i ozbiljnoj državi, odgovorni političari u svim takvim situacijama imaju zadatak da štite interese države koju zastupaju.

Da li je kod nas tako?

Atmosfera stvorena oko potpisivanja ugovora sa Crkvom Srbije, veoma jasno ukazuje da u Crnoj Gori, nažalost, nemamo odgovorne političare koji bi zaštitili državne i nacionalne interese, nego političare koji otvoreno i neskriveno rade za interese tuđe države i tuđe crkve.

Da zlo bude veće, očigledno nemamo ni Državnog tužioca, koji bi gonio ovakve političare za krivično djelo – UGROŽAVANJE NEZAVISNOSTI iz člana 357 Krivičnog zakonika.

Insistirajući da država Crna Gora zaključi i potpiše ugovor sa Crkvom Srbije, u sadržaju koji je objavljen javno, premijer Dritan Abazović neskriveno radi u korist interesa države Srbije i njene crkve, a protiv interesa svoje države koja mu je povjerila da štiti isključivo njene interese.

A kako bi trebalo da se ponaša država Crna Gora i njeni političari (Vlada) u nametnutoj situaciji?

Uzimajući u obzir…

– Da je Crkva Srbije posljednji preostali relikt okupacije Crne Gore od Srbije 1918. godine;

– Da je već dugi vremenski period sredstvo i oruđe državne politike Srbije za destabilizaciju i satiranje Crne Gore do njenog nestanka;

– Da ne priznaje crnogorski identitet, istorijsko postojanje Crnogorske pravoslavne crkve, narod, naciju, jezik, istoriju i kulturu Crne Gore i crnogorskog naroda;

– Da lažno insistira na svom istorijskom kontinuitetu u Crnoj Gori od 8 vjekova;

– Da u kontinuitetu svojom dogmom, neistinama, lažnim predstavljanjem i istorijskim falsifikatima radi na posrbljavanju i promjeni nacionalne strukture u Crnoj Gori;

– Da je suprotno zakonu, obmanjujući državne organe Crne Gore do sada upisala ogromno kulturno i sakralno blago Crne Gore na svoje ime, pljačkajući državu u kojoj djeluje i ima namjeru ovu pljačku izvesti do kraja;

– Da se svojim otvorenim polittičkim angažmanom stavila u službu razgradnje Crne Gore kao građanske, sekularne i antifašističke države i

– Da je najvjerniji čuvar velikosrpskog sna o nestanku Crne Gore…

Država Crna Gora je morala toj crkvi (vjerskoj zajednici) iz tuđe države prije zaključenja bilo kakvog ugovora sa njom, postaviti sledeće USLOVE:

– Da prethodno, jasno i nedvosmisleno prizna i prihvati Crnu Goru kao državu, Crnogorski narod, Crnogorsku pravoslavnu crkvu, jezik, kulturu, istoriju i tradiciju ovog naroda i ove zemlje;

– Da odmah vrati svu opljačkanu imovinu, koju je suprotno zakonu upisala na svoje ime u Crnoj Gori i da se ubuduće odrekne od takvih ili sličnih ponašanja;

– Da se odrekne političkog djelovanja i destabilizovanja države Crne Gore;

– Da joj se istorijski kontinuitet može priznati od trenutka sopstvenog upisa u registru države Crne Gore (2020 god.) ili od 1920. godine, kao posljedice srpske okupacije Crne Gore.

Ukoliko Crkva Srbije ispuni ove uslove, tek tada se može pristupiti izradi ugovora kojim bi ta crkva uredila svoje odnose sa državom Crnom Gorom.

Bez ovako utvrđenih prethodnih uslova, država Crna Gora ne smije pristupiti zaključenju bilo kakvog ugovora sa Crkvom Srbije koja je istorijski latentna opasnost za državu Crnu Goru, preko koje se izvode svi hegemonistički projekti velikosrpskog državnog projekta.

Zadatak političkih elita u Crnoj Gori, koje se zalažu za građansku, sekularnu, antifašističku državu, svih vjera i nacija je da zaustave i spriječe premijera Dritana Abazovića u njegovom zlom naumu satiranja Crne Gore i spriječe po svaku cijenu zaključenje ugovora sa Crkvom Srbije u verziji i sadržaju, kakav je javno obznanjen.

Ako to ne spriječe političari koji podržavaju ovu manjinsku vladu, spriječiće građani Crne Gore!