Piše: Žarko Dragićević, književnik i publicista
„Krst tiranije i Litije terora Amfilohija Radovića“
UN, NATO i EU već dugo pokušavaju da odrede granicu između nasilnih demonstracija i terorizma, ali još uvijek to nije jednostavno. Demokratske države osiguravaju slobodu javnih okupljanja i slobodu govora, međutim upravo te zagarantovane slobode koriste radikalne i militantne grupe, posebno u državama koje su početnoj fazi demokratske tranzicije. Pravno se mijenja naziv organizacione strukture, međutim infrastruktura, logistika, ljudski resursi i ciljevi radikalnih nacionalističkih grupa i terorista ostaju isti. Javna je promocija stavova i popularizacija u relativnim zakonskim okvirima, a ilegalna organizaciona struktura, finansije, ciljevi i nalogodavci ostaju nedostupni javnosti i bezbjednosnim institucijama država koje se destabilizuju.
Isto tako je teško definisati granice psihološkog terorizma koji se u kulminacionoj fazi radikalnih demonstracija neizbježno transformišu u verbalni-nasilni i zakonima jasno definisani akt terora. Posle jednogodišnje psihološke torture takozvanih „LITIJA“ država koja je servis svih građana nužno mora izaći iz dileme međunarodne javnosti da „onaj koji je za jedan dio javnosti terorista, za drugi dio javnosti je borac za ugrožena građanska, nacionalna ili vjerska prava“.
Ta dilema u slučaju CG više ne postoji. Odgovor na takvu dilemu je predizborna kampanja ujedinjene prosrpske nacionalne opozicije, koja jasno šalje izazov državnim institucijama i demokratskoj javnosti kroz četiri principa koji određuju vrstu i oblik terorizma, kojem je šira građanska i javnost manjinskih naroda izložena.
Prvo je ko su organizatori – biografije, odakle crpe finansijsku i propagandnu logistiku i koji im je krajni cilj. Za obavještajne agencije u prvoj fazi ova pitanja nijesu primarna, primarno je definisati događaj, štetu, dokaze i direktne izvršioce.
Možda organizatori, logistika i cilj u početnoj fazi građanskih nemira djeluju zakonomjerno, međutim u radikalnoj fazi pred kojom se nalazi crnogorsko društvo, neprijavljivanja skupova, mape kretanja i okupljanja, ikonografija, nepoštovanje zakonskih zdrastvenih mjera je ignorisanje državnih institucija, uniženje Države i uvod u anarhizam cjelokupnog društva. Ako je tolerantnost države dosada bila očigledna, sada je alarm za državu i bezbjedonosne institucije da onemoguće krajnji cilj.
Šta će u Crnoj Gori stotine nelegalnih sveštenika?
Organizatori su u Crnoj Gori radikalni političari neskriveno pod kontrolom srpskih legalnih i nelegalnih institucija, tajnih bezbjedonosnih službi i pojedinaca bliskim ili nekadašnjim rukovodiocima regionalnih vojno obavještajnih kabineta. Organizacioni kordinator, propagandna logistika je Srpska pravoslavna crkva u CG koja je garant pravnog legitimiteta demonstracija „nemira“ obrazloženim ustavno dozvoljenim pravom na slobodu okupljanja i slobodu govora (iako su zbog globalne pandemije prava na okupljanje ograničena) istovremeno infrastruktura i sveštenstvo vjerskih organizacije zbog svog konzervativizma i zatvorenosti (to je primjer i u drugim državama i istoriji) pouzdano su boravište operativaca drugih država, institucije koje imaju interes da destabilizuju državu.
Tako je po dostupnim podacima o prijavi boravka, javnom nastupu na vjerskim manifestacijama u Crnoj Gori preko 50 odsto sveštenstva nerezidentno i porijeklom je iz Srbije, Republike Srpske, srpske Krajine, Rusije i Makedonije.
Šta će u Crnoj Gori i zbog koje društvene i vjerske važnosti nekoliko stotina takvih lica i sa kojim namjerama?
Poznato je da su zbog tolerantnosti državnih službenika prolazili skoro bez ikakve bezbjedonosne provjere. Takođe u građanskoj službi poslovno angažavano boravi veći broj lica sa nelegalnim i neprijavljenim boravkom. Zašto?
Cilj 2
U nemogućnosti da ostvare promjenu unutrašnje i spoljne politike u interesu drugih država (primarni cilj) mirnim putem kroz demokratske procese i u parlamentarnoj proceduri, organizatori pribjegavaju destabilizaciji društva psihološkom torturom i kontrolisanim testovima nasilja u svrhu destabilizacije države kroz rušenje ugleda u domaćoj i posebno međunarodnoj javnosti. Uz propagandnu podršku medija i državnog vrha Srbije, kao i uz izjave tobože zabrinute potparolke Ruskog ministarstva inostranih poslova za tenzije u Crnoj Gori, projektuje se dešavanje konflikta sa tkz „zaštitnicima vjerskih prava i imovine“ na jednoj i Državom kao „uzurpatorom“ na drugoj strani.
Konflikt je izazov za otpadnike globalnog zdravog društva prilika za ostvarenje ekonomskog interesa,a ujedno se ostvaruju politički interesi u svrhu kompenzacije ustupaka između suprostavljenih imperijalnih sila. Ujedno to je posao za penzionisanu birokratiju i uspavanu diplomatiju najrazvijenijih zemalja. Iz globalnih primjera destabilizacije država i proizvodnje sukoba,konflikti su trajni i inteziteta koliko je finansijski i diskrecijom snažna logistika organizatora nereda i motivisanost ljudskog resursa.
Crnogorske bezbjedonosne agencije su osim profesionalno od 2006 god. (posebno ulaskom u partnerstvo sa zapadnim civilnim i vojnim bezbjedonosnim sistemom) napredovale u edukativnoj i tehničko-tehnološkoj opremljenosti,tako da imaju resurse i logistiku koja može odgovoriti eskalaciji nemira izvan granice psihološko propagandnog hibridnog rata. Država iz tolerantne prelazi u fazu beskompromisne primjene zakona prema pojedincima i najvažnije prema organizacijama koje su učestvovale u destabilizaciji države onemogućavanjem primjene zakona o pravu okupljanja i govora, zakona o zdravstva i bezbjednosti građana, kao i zbog nezakonskog udruživanja na štetu države i građana Crne Gore.
SPC decenijama pripremana za destabilizaciju države
Da li demonstranti –grupe koriste nasilje za ostvarivanje građanskih prava ili političkih ciljeva? Da li je nasilje usmjereno na naoružane predstavnike države ili na civile, objekte državnih institucija. U Crnoj Gori se desio kontrolisani napad na uniformisana lica, međutim ne izvan granice pojedinačnih slučajeva, kontrolisan je kolektivni i oružani napad,a na drugoj strani civili – građani crnogorske nacionalnosti diskriminisani i onemogućeni su od Srpske pravoslavne crkve u CG u vršenju svojih vjerskih potreba i pristupu pravoslavnim hramovima,a manjinski narodi zastrašivani psihološko propagandnim javnim i pisanim porukama.
Uz ciljano korištenje digitalne tehnologije i uznemiravanje „bilo kada,bilo od kuda i precizno kome“ sa kontrolisanim napadima uniformisanih lica i psihološkim torturom nad građanima u Crnoj Gori se dešava sistematska i ciljana primjena hibridnog rata.
Srpska pravoslavna crkva u Crnoj Gori je decenijama pripremana za svoj cilj „ukupne destabilizacije države“ jer je po medijskoj tv, radio, novine, portal media i izdavačkoj djelatnosti, visoko sofisticirano tehnološki i kadrovski opremljena, da se njena stvarna medijska i „misionarska“moć uzima kao primjer uspješniji od svih pravoslavnih crkava u jurisdikciji Vaseljenske patrijaršije.
Da li je za oko pola miliona pravoslavnih vjernika CG potrebna tolika medijska koncentracija ili se radi o stvaranju paralelnog sistema informisanja kao sredstvu za formiranje paralelnih institucija u državi.
Temeljno načelo sporazuma sa NATO paktom podrazumijeva da „Upotreba nasilja radi postizanja političkih ciljeva se potpuno i bezuslovno odbacuje“. Ovo načelo je ulaskom CG u NATO savez postalo nepremostiva prepreka za imperijalistički plan „veliko srpskog državnog projekta“, tako da je parlamentarizam ostao jedina mogućnost da se preispita članstvo CG u NATO savezu. Realno u Crnoj Gori „veliko srpski nacionalizmom“ pod zastavom pravoslavne crkve iz razloga animacije pravoslavnih zemalja, vodi svoju poslednju bitku, koja je za ovaj projekat „biti ili ne biti“ i organizatori će učiniće sve da srpski nacionalno državni projekat ostane živ. Crnogorska avantura Srpske pravoslavne crkve i države Srbije završava sa ovim već izvjesno izgubljenim izborima „Samoubistvom sna o velikoj Srbiji“.
Kako snovi tako i stvarnost u CG može biti duže košmarna, ako Država odlučno ne postavi tačku na tiraniju i tačku na terorizam.
Srpska pravoslavna crkva u CG je napravila niz neoprostivih grešaka od međunarodne javnosti, EU i NATO:
Po zakonu države Crne Gore vjerskoj zajednici može se odbiti upis u Registar ili Evidenciju ili se može zabraniti djelovanje, ako:
1) podstiče rasnu, nacionalnu, vjersku ili drugu diskriminaciju i nasilje ili raspiruje ili podstiče rasnu, nacionalnu, vjersku ili drugu mržnju, netrpeljivost, razdor ili progon ili na drugi način ugrožava ili vrijeđa ljudsko dostojanstvo;
2) ako su svrha, ciljevi i način njenog vjerskog djelovanja zasnovani na nasilju ili koriste nasilje kojim se ugrožava život, zdravlje ili druga prava i slobode pripadnika te, ili druge vjerske zajednice, kao i drugih lica.
KOALICIJA SRPSKE PRAVOSLAVNE CRKVE I SRPSKI RADIKALNIH NACIONALISTA U BORBI PROTIV DRŽAVE CRNE GORE NESLAVNO ZAVRŠAVA SA REZULTATOM PARLAMENTARNIH IZBORA 30.08.2020 god.