Dok se u Evropi obilježavao 9. maj – Dan pobjede nad fašizmom i Dan Evrope, u Srbiji i ”oslobođenoj” Crnoj Gori svjedočili smo sasvim drugačijim događajima koji nemaju mnogo veze sa antifašističkim vrijednostima.
Evropa, makar onaj njen još uvijek dominantan dio koji nije potpao pod maligni uticaj revitalizovane globalne desnice, slavio je u nedjelju sjećanje na završetak Drugog svjetskog rata u Evropi 1945. godine i početak stvaranja Evropske unije (EU).
U Srbiji i ”oslobođenoj” srpskoj Sparti u najavi, vladajuće garniture protokolarno su otaljale dosadnu ceremoniju polaganja cvijeća na grobove pravim, istorijski potvrđenim oslobodiocima, ali suština nove vaskrsle nacionalističke politike klerofašizma nije mogla da bude sakrivena.
Fašističko orgijanje
Na Svečanoj akademiji povodom Dana pobjede nad fašizmom u nedjelju smo u Narodnom pozorištu u Beogradu bili svejdoci nezapamćenog četničko-fašističkog orgijanja i ceremonijalne propagande prekrajanja istorije.
Prilikom proslave u Beogradu jedna pored druge, bile su prikazane fotografije vođe četničkog pokreta kvislinga i lidera svih tadašnjih srpskih ratnih koljača Draže Mihailovića i jugoslovenskog predsjednika Josipa Broza Tita!
Ali izrugivanje istoriji i glorifikovanje fašizma nije ostalo samo na ovom skandaloznom aktu. Na RTS-u povodom obilježavanja dana pobjede nad fašizmom u programu koji je upriličen u tu „čast“ našle su se ni manje ni više nego dvije ljotićevske koračnice i to „Mrtvi niste“ i „Mi nikad nismo klonuli duhom“.
Ovakva glorifikacija četništva, fašizma i kolaboracionizma ne treba da čudi s obzirom da je Viši sud u Beogradu još 2015. godine, baš 14. maja i samo nekoliko dana od proslave Dana pobjede, rehabilitovao kvislinga i vođu četničkih koljačkih divizija generala Dragoljuba Dražu Mihailovića i vratio mu građanska prava koja su mu bila oduzeta 1946. godine.
Četnizacija Nikšića
Maligni uticaj četništva i fašizma nakon ”oslobođenja” zahvatio je i Crnu Goru, da budemo precizniji Nikšić, đe su kvislinzi, fašisti i fanovi koljači dobili svog političkog reprzenta u vidu novog predsjednika opštine – mlade četničke perjanice Marka Kovačevića koji je zbog svoje neskrivene privrženosti ravnogorskoj ideologiji dobio nadimak ”Šubara”.
Zvanični Beograd koji se već decenijama vodi klerofašističkom ideologijom ”krvi i tla”, godinama unazad pokušava da falsifikovanjem istorije izjednači ulogu četnika i partizana u Drugom svjetskom ratu. Stoga događaji koji su se odvijali u srpskoj prijestonici u nedjelju ne treba previše da čude regionalnu i evropsku javnost.
Ono što je zastrašujuće je što je maligni virus falsifikovanja istorije i glorifikacije zločinaca dobio i zvančno političko uporište u drugom po veličini gradu u Crnoj Gori – Nikšiću, koji je nekad važio za građanski, boemski, industrijski i progresivni grad ”piva, roka i čelika”.
Nakon ”ustoličenja” Kovačevića, tvrdokornog pristalice ravnogorskog pokreta čiji je savez DF samo politička ispostava predsjednika Srbije Aleksandra Vučića, Nikšić je na dobrom putu da postane Beogradska klerofašistička filijala spremna za upliv istorijskih falsifikata, mitomanije i glorifikovanja četništva.
Stoga ne bi ni čudilo da na nekoj od budućih sjednica lokalnog parlamenta neko izađe sa predlogom da se Ljubo Čupić proglasi za izdajnika i da se na mjesto njegovog spomenika postavi bista, recimo, Pavla Đurišića.
Ništa bez Svetosavske crkve
Vezivno tkrivo srpskog nacionalizma, bez kojeg ne bi bila moguća revitalizacija fašističke ideologije je svetosavski kult ”kriv i tla” koji u Srbiji i Crnoj Gori djeluje pod nazivom Srpska pravoslavna crkva. Ova organizacija ne poznaje državne granice i podjednakim intenzitetom djeluje kako u Srbiji tako i u Crnoj Gori, pa nije ni čudo što je baš SPC garant bujanja fašističkih ideja kako u Beogradu, tako i Nikšiću.
Ova organizacija takođe vodi svoju paralelnu istoriju zasnovanu na falsifikatima i mitomaniji. SPC zastupa radikalnu klero-nacionalističku ideologiju nazvanu “svetosavlje” koja je nastala 30-ih godina prošlog vijeka podstaknuta srpskim fašizmom sa Nikolajem Velimirovićem i Dimitrijem Ljotićem kao vodećim ideolozima.
Pod patronatom SPC decenijema unazad slave se najveći zločinci kao nacionalni junaci, a neke od njih srpska crkva stavlja i u ikonostase manastira, među “Hristove vojnike” – na primjer četničkog vođu i kvislinga iz Drugoga svjetskog rata Dražu Mihailovića.
Upravo je ideologija ovakve Svetosavske crkve bljesnula u Beogradu u nedjelju veče, a uz svesrdnu pomoć naopake falsifikatorsko-fašističke ideologije koju zastupa ova pseudovjerska organizacija, omogućila da četnik sa zilotističkim ubjeđenjima dođe na mjesto predsjednika opštine Nikšić.
Pop Đujić i ”izdajnik” Ljubo Čupić
Koliko duboko su četništvo i fašizam ukorijenjeni u biće ove pseudovjerske organizacije govori i to što je nedavno izabrani lider SPC Porfirije Perić prije nekoliko godina pjevao četničke pjesme posvećene vojvodi Momčilu Đujiću – inače srpskom pravoslavnom popu. To i ne treba da čudi jer je ”četnikovanje” tradicija duboko ukorijenjena kod gotovo svih popova SPC.
Đujić je uostalom najbolji primjer kako zločinačka četnička ideologija i svetosavlje idu ”ruku pod ruku”. On je četnički vojvoda i ratni zločinac odgovoran za neke od najgnusnijih zločina na ovim područjima u Drugom svjetskom ratu. Đujićevi četnici su jedan od najvećih pokolja napravili u selu Gata u zaleđu Omiša kada su 1.oktobra 1942. zvjerski poklali 95 civila.
S obzirom na trenutnu političku situaciju kako u Srbiji tako i u ”oslobođenoj” Crnoj Gori, ne bi bilo čudo da u bliskoj budućnosti budemo svjedoci scene kako se sa nikšićkog trga uklanja spomenik Ljubu Čupiću, dok mlada četnička nada na čelu opštine najavljuje da će na mjesto ”partizanskog izdajnika” biti postavljena bista upravo popu Đujiću… Bista bi bila poklon grada Beograda, možda lično Aleksandra Vučića ili Porfirija Perića i Srpske crkve…
U ”oslobođenoj” Srpskoj Sparti uz svesrdnu pomoć, a i nešto finansijskih priloga kao u vrijeme proteklih izbora, od strane majke Velike Srbije više ništa nije nemoguće.
U.P.A.
Ovaj lici pravom DzUKCU a ne prvom COVJEKU grada!