piše Goran Popović
Novi, vrlo originalan prilog opštoj političkoj teoriji i praksi dao je ovih dana građanin Džemal Perović, definišući ulicu kao instituciju. U razradi ove naučne hipoteze građanin Perović je predložio da na ulici poređa 39 stolica za sve opozicione poslanike, čime bi institucionalizacija ulice bila i materijalizovana.
U tako institucionalizovanoj ulici, gdje bi opozicioni poslanici sjedjeli u stolicama, a oko njih stajali građanski aktivisti sa transparentom na kojem piše: Majko, daj mi euro, neutvrđeni broj glasača bi, vjerovatno aklamacijom, izabrao “vladu građanskog jedinstva”, koja bi se sastojala od tri dijela. Od ta tri konstituenta, dva bi bila ravnopravnija od trećeg, kojem bi bilo uskraćeno pravo da bira i da bude biran.
Ovaj projekat, kojim se obogaćuje literatura savremenih političkih sistema, uz ustavnopravnu inovaciju institucionalizacije ulice, nazvan je “Sporazum za budućnost”. Sa fus notom da odbjegli biznismen Duško Knežević treba da odj..e sa svojim sugestijama.
Ovaj političko pravni uradak građanina Džemala Perovića zapravo otkriva da se on tek probudio iz višegodišnje političke hibernacije, koja je, izgleda, štetno djelovala na njegovu kognitivnu inteligenciju. Zato mu prevrat izgleda kao “mirna tranzicija vlasti”, a ultimativni bojkot svih državnih institucija, uz smjenu predsjednika države, premijera i kompletne vlade, te specijalnog tužilaštva, kao demokratska tekovina.
Infantilno trgovanje sa kapitalnim državotvornim elementima, nezavisnošću i spoljnopolitičkim prioritetima, dodatno pokazuje da je riječ o trećerazrednom političkom diletantu koji je umislio da mu pripada uloga mesije koji će, zajedno sa svojim anonimnim apostolima, jednim potezom ulicu učiniti institucijom, a Crnu Goru obezdržaviti, a sebi i i nekim svojim građanima obezbijediti (makar) trećinu ministarskih fotelja, ako ne i premijersko mjesto.
Pročitali su ga i neki opozicionari, pa mu toplo preporučuju da nastavi subotnje šetnje Podgoricom, po mogućnosti i da tamo i zanoće, a neka se mane ćorava posla formiranja uličnih vlada i visoke politike. Drugi bi još da razmisle, a treći da ponovo zajedno prave neki sporazum, bez “građanskih” ultimatuma.
No, i da se svi opozicionari okupe oko “Sporazuma o budućnosti”, ništa od toga bez najjače političke strukture u državi DPS-a i koalicionih partnera, jer kako reče premijer Marković “na kraju moraju doći kod nas”. Račun se ne pravi bez krčmara, kaže jedna narodna poslovica.
Tako da je “Sporazum o budućnosti” građanina Džemala Perovića, po svemu sudeći, samo dan dva nakon predstavljanja javnosti postao sporazum bez budućnosti. Logično, je li.
PS: Opet o onom transparentu: Majko daj mi euro! Prvo pitanje je: Kakav mentalni sklop treba da ima “građanin” koji nosi ovakav transparent? A drugo: Otkud majci euro?