Dušan Kovačević je autorsko ime koje stoji iza najduhovitijih filmova jugoslovenske kinematografije, naslova koji danas nose atribuciju kultnih. Srbijanski dramatičar je napisao prepoznatljive rečenice “Mene ako se sete na Dan bezbednosti…”, zatim “Se… vam se u ton film” i “I tata bi, sine”, i one su postale nezaobilazni dio popularne kulture ovog podneblja.
Nema reprize nekog njegovog filma, a da nam ne izmami smiješak, jednako intenzivan kao i osamdesetih godina, kada su nastajali filmovi “Maratonci trče počasni krug”, “Ko to tamo peva” i “Balkanski špijun”. Ovaj potonji je i režirao zajedno s Božidarom Nikolićem, donoseći smiješnu stranu paranoje preplašenog čovjeka u totalitarističkim režimima, piše Klix.ba.
Kovačević svoje idejno vrelo pronalazi u šarolikoj galeriji likova, izvrćući ruglu uglavnom primitivizam i malograđanštinu. “Ko to tamo peva” (1980.) smatra se najboljim filmom kinematografije bivše države, koji je pokazao čežnju sela za velikim gradom, kao i posljedice koje su za sobom u stanju ostaviti ambiciozni ljudi s ruralnim obrascima ponašanja.
Nešto slično su pokazali i likovi filma “Maratonci trče počasni krug” (1982.), kroz urnebesno smiješnu borbu za nasljedstvo i dolazak tada novog izuma, zvučnog filma, u malo mjesto.
U filmovima Dušana Kovačevića nikada nije bilo loše biti čovjek, bar za nas koji smo te filmove gledali. U novom filmu koji nosi naslov “Nije loše biti čovek” i koji dolazi osamnaest godina nakon “Profesionalca”, bavi se upravo temom malog čovjeka i postavlja vječno pitanje – ima li života nakon života i da li je smrt zapravo kraj jednog oblika života, koji se potom nastavlja u nekom drugom obliku.
Radnja filma prati profesora klavira Milana (Vojin Ćetković), koji zbog demografskog sloma Srbije i smanjenja broja učenika u muzičkoj školi u kojoj radi, ostaje bez posla. Na putu ka kući prolazi kroz park i sreće psa s kojim formira posebnu vrstu prijateljstva. Milan, pet godina nakon što je njegov kum i nekadašnja pop zvijezda Ranko Beli (Gordan Kičić) nestao pod nerazjašnjenim okolnostima, odlučuje razriješiti misteriju i konačno saznati šta se dogodilo s njim. Ne nalazeći podršku i razumijevanje porodice i okoline, Milan razvija prijateljski odnos sa psom lutalicom. Osim profesorove, pratimo sudbine još oko 20 likova i načine na koje se njihovi životi isprepliću.
Snimana u pandemijskoj godini, komedija se zasniva na popularnoj pozorišnoj predstavi “Kumovi”. Kovačevićeve drame su većinom doživjele svoju ekranizaciju, a snimak čuvene pozorišne predstave Ateljea 212 “Radovan III” sa Zoranom Radmilovićem jednan je od najgledanijih “VHS poduhvata” na jugoslavenskom tržištu. “Kumovi” također govore o današnjoj grčevitoj borbi za opstanak s mnogo prilagođavanja i pristajanja na razne kompromise.
U filmu “Nije loše biti čovek” vidjet ćemo bogatu galeriju likova koji idu ispod linije morala, ali i one koji ne dozvoljavaju da im se uruši dostojanstvo. Kovačević je okupio kremu srbijanskog glumišta, među kojima su Branka Katić, Srđan Žika Todorović, Gordan Kičić i Mira Banjac, a zanimljivo je da je upravo u ovom filmu posljednju ulogu ostvario nedavno premiluni glumac Milan Lane Gutović. Muziku za film je napisao Momčilo Bajagić Bajaga, kao i za film “Profesionalac”, čija je pjesma “Pada vlada” bila veliki hit.
Alegorija o tranzicijskoj sadašnjosti i ljudima koji se ne snalaze u razorenom društvu stiže u vidu Kovačevićevog duhovitog komentara na ono što nam odavno nije smiješno. A to su životi nebrojenih ljudi koji su postali puko preživljavanje do sljedeće oportune prilike. Sve je to puno lakše u društvu onih koji imaju duha.
Datum, kao i mjesto premijere filma, biće objavljeni ove jeseni.