Zvuke italijanske muzike na ovogodišnjem, četvrtom, Festivalu uličnih svirača donijeće nam i Federiko Berti koji je, očaran pričom o narodnom heroju Ljubu Čupiću i njegovom „osmjehu prkosa“, za tu priliku specijalno napisao muziku za popularnu italijansku partizansku pjesmu „E quei briganti neri“ (Te crne brigade) i posvetio je, Nikšiću, Crnoj Gori i besmrtnom heroju.
“U Crnoj Gori ću biti 31. avgusta kao italijanski čovjek orkestar, plesaću i pjevati na ulici. Čekam te“, poručio je Berti na svojoj veb stranici.
On u nastavku donosi čitavu priču o Ljubu Čupiću upoznajući svoje pratioce sa legendarnim herojem koji je život izgubio veličajući ideale slobode.
U nastavku vam donosimo originalni tekst i prevod Bertijeve pjesme:
E quei briganti neri mi hanno arrestato
in una cella scura mi han portato
mamma non devi piangere
per la mia triste sorte
piuttosto che parlare
vado alla morte
E quando mi han portato alla tortura
legandomi le mani alla catena
stringete pure forte
le mani alla catena
piuttosto che parlare
torno in galera
E quando mi han portato in tribunale
chiedendo se conosco il mio compare
si si che lo conosco
ma non dirò chi sia
io sono un partigiano
non una spia
E quando mi han portato al tribunale
chiedendo se conosco il mio pugnale
si si che lo conosco
ha il manico rotondo
nel cuore dei fascisti
lo piantai a fondo
E quando l’esecuzione fu preparata
Fucile e mitraglia eran puntati
non si sentiron colpi
della fucilazione
ma si sentiva un grido:
“Rivoluzione!”
Te brigade crne
u tamnicu me mračnu baciše
ne plači, mati
nad sudbinom mojom tužnom
u smrt ću poći
al ništa kazati neću
I tad me stadoše mučiti
sa lancima na rukama
stegnite još jače
vraćam se u zatvor,
al ništa kazati neću
I kad me pred sud izvedoše
pitajući da li poznajem prijatelja svog
da, da, poznajem ga
ali neću reći ko je
ja sam partizan, ne špijn
I kad me pred sud izvedoše
pitajući me dal’ se sjećam svog bodeža
da, da, sjećam ga se
ručka mu okrugla
u fašističko srce
zarih ga duboko
I kad je sve bilo spremno za smaknuće
u mene uperene puške i mitraljezi
nije se čula egzekucija
već samo jedan povik:
„Revolucija!”