Škola za mlade “nemanjiće”

Za aktuelno.me

Piše: Nebojša Redžić

Svetosavska sekta koja u Crnoj Gori djeluje pod lažnim imenom Srpska pravoslavna crkva, čvrsto je riješila da ovdašnje školstvo „vrati“ pod okrilje crkve. Naravno, njih ne brine vlastita laž da je ono ikada bilo dio njihove crkvene agende (dešavalo se jedino da se zbog nedostatka prostora u školama nastava ponegdje odvija u crkvi), ali to njima nikada nije bio problem. Njihovo vjerno stado koje su naučili da kleči, gutalo je decenijama svakojake laži, sve do one najveće – da država Crna Gora hoće da im „uzme svetinje“ – pa zašto ne bi sažvakalo i ovu?! Želja crkvenih krugova – da stave pod kontrolu crnogorski obrazovni sistem – samo je još jedna karika u lancu koji svetosavska sekta čvrsto steže oko vrata sekularne Crne Gore, gušeći u njoj svaku naznaku evropejstva i multietničnosti.

Lažni mitropolit Joanikije II, ovih je dana u ekstazi svetosavskog ludila podržanog iz vrhova aktuelne vlasti, blagosiljao početak izgradnje srednje vjerske škole, pravoslavne Gimnazije „Sveti Sava“ u Podgorici poručujući da je vrijeme da „crkva opet, kao što je to ranije činila, da sve od sebe za školu“.

On je, po tradiciji lažne SPC slagao da je “novije školstvo u Crnoj Gori počelo upravo u hramovima i crkvama, a da se u školama predavala pravoslavna vjeronauka, srpska istorija i srpski jezik”, te da je samim tim obnova ovakvog vida obrazovanja još značajnija.

Takve ”proskule”, podmazane su još jednom državnim (našim) novcem, a blizu million eura koje je Abazovićeva Vlada izdvojila za tu trovačnicu duha i zdravog razuma, ostaće kao jedan od brojnih dokaza o tome ko je i na koji način urušio sekularni koncept države i na velika vrata uveo u naše živote klerikalnu, pravoslavnu džamahiriju kojoj nema ravne u modernoj Evropi, a i šire.

Kao da je Platon mislio na svetosavce kada je zapisao: “Država neće mnogo izgubiti ako obućar nema pojma o svom zanatu – jedino će Atinjani biti loše obuveni. Ali ako vaspitači omladine budu rđavo ispunjavali svoje obaveze, onda će stvoriti pokoljenja neznalica i poročnih ljudi koji će upropastiti svu budućnost otadžbine”.

Zaista, što je to čemu bi bilo koja crkva, a pogotovo ovdašnja, okupatorska, mogla da nauči omladinu? Nasilje, mržnja, antievropejstvo, otpor “zapadnim vrijednostima”, veličanje četništva i ideologije “krvi i tla”, konačno – anticrnogorstvo sa svim njegovim sadržajima. Još kad ih u tome podrži država, stvorene su sve pretpostavke da se u glave mladih ljudi usadi zlo i naviknutost na zločin.

Sveti Sava nije bio Srbin

O još jednoj laži svetosavske sekte koja je od Svetog Save načinila vrhovnog uzora, posebno u oblasti prosvjete i školskog sistema, teško je pisati, a grohotom se ne nasmijati.

Bivši srpski ministar i jedan od najvećih intelektualaca u državi Srbiji Dragan Veselinov, to je ukratko ovako opisao: “Sveti Sava nije bio Srbin niti je bio velikosrbin, niti je rekao za sebe da je bio patrijarh ili pravoslavac. O tome govore samo ljudi koji učestvuju u izgradnji kulta “Sveti Sava”. On nije ono što se uči u školama, nije stvorio prosvetu, nije stvorio školski sistem, nije opismenjavao narod, nije bio teolog. On je bio hrišćanski nacionalista”.

”Sava inače nije izgradio nijednu školu niti je stvorio prosvjetu. Taj termin je počeo da se upotrebljava krajem 18. vijeka, tako da on nije ni znao za izraz prosvjeta. On nikada nije bio na univerzitetu niti je stvorio škole, iako su u njegovo vrijeme postojali univerziteti u Evropi”, objasnio je još Veselinov.

No, kršeći Božiju zapovijest o zabrani idolopoklonstva, svetosavska sekta koja je od Sv. Save načinila idola, podiže o trošku države Crne Gore školu za regrutaciju mladih svetosavskih idolopoklonika koji će se ugledati na ”svetorodnju lozu Nemanjića”. Na lozu koja je u srednjem vijeku ognjem i mačem razrušila crnogorsku zemlju i gradove kao što ih danas ruši medijskom i parareligijskom propagandom.

Jer, kako je to fino objasnio Mahatma Gandi  jedan od ciljeva obrazovanja trebalo bi da bude – da ne postanete mašina bez karaktera i ličnih uvjerenja!

No, opštepoznato je da je crkva Srbije svojim radom, tokom vjekova – a u Crnoj Gori posebno u posljednjih 30 godina –  odbijala svoje vjernike od znanja i obrazovanja, gradeći na taj način sebi pogodnu pastvu.

Jer, jedino obezličen vjernik, onaj koji kleči i konzumira “vrijednosti” kojima ga sekta uči, biće spreman da sluša, slijedi i sprovodi anticivilizacijsku i antievropske logiku kojom se tzv. SPC rukovodi.

Neprijatelji različitosti

Svetosavska sekta sada bi svoje metode indoktrinacije djece i omladine da institucionalizuje kroz školski sistem, ona bi da od najranijeg djetinjstva podučava mlade da budu neprijatelji različitosti, netrpeljivi prema drugačije mislećima, da ih uči svetosavskom kultu “krvi i tla”, produkujući tako mržnju, nasilje i nove “oslobodilačke” ratove za srpsku stvar.

Iako je obrazovanje u Crnoj Gori odvojeno od crkve od početka uspostavljanja moderne države, izgleda da nam predstoji reteriranje.

Dok nastaje ovaj tekst, iz Nikšića stižu informacije da je obilježavanje vjerskog praznika, Svetog Vaslija Ostroškog, sve više razlog za brojne učenike, posebno one u Nikšiću, da izbjegnu redovne školske obaveze. Uz opravdanje – da su skoro svi – naprasno – postali vjernici.

Neko će reći da se ta tradicija proteže još od 1990. godine kada su mošti Svetog Vasilija Ostroškog prvi put “prošetali” kroz Nikšić i Crnu Goru ka Hercegovini, Trebinju, Veličanima… Tom činu, u praskozorje užasnog rata na prostoru SFRJ prisustvovali su, osim patrijarha SPC Pavla, mitropolita Amfilohija i vladike hercegovački Atanasija, Božidar Vučurević, gradonačelnik Trebinja (čuven po izjavi “napravićemo stariji i ljepši Dubrovnik), ali i vođa Srba u Bosni Radovan Karadžić.

Ponovili su isto svetogrđe 1996. godine, kada su mošti Sv.Vasilija Ostroškog, preko Nikšića, ponovo upućene u Hercegovinu, 325 godina od smrti velikog sveca, a nepunu godinu nakon rata i počinjenih zločina i genocida. Opet je tu bio ratni zločinac Radovan Karadžić, opet patrijarh Pavle koji je blagoslovio zločine…

Sve se to dešavalo dok su dvjesta kilometara odatle, počele da se iskopavaju prve žrtve iz masovnih grobnica u Bosni i Hercegovini.

Praznik svetitelja i dalje je aktuelan kao povod za političku zloupotrebu.  Lokalni vlastodršci nedavno su ovaj datum izglasali za slavu grada. I nije problem samo to što će učionice ovih dana biti poluprazne. Problem je što je veliki svetac ponovo žrtva zloupotreba, što je sredstvo u završnoj fazi svetosavizacije države i oruđe u rukama onih koji ovoj zemlji ne žele dobro.

Ali, vjernici – oni pravi – kažu da ni svetac nije ostao imun na ono što mu priređuje nehrišćanska sekta sa prljavim namjerama. Mnogi će reći da je Nikšić još od prvog prolaska kolone koja je nosila mošti sveca, postao grad u kome je naglo porastao broj ubistava i samoubistava, rasprostranila se sveopšta nesreća, privreda propala, da bi u završnoj fazi grad došao u ruke neskrivenih četnika koji urušavaju njegov antifašistički i slobodarski karakter.

Svetac je danas poslao i kišu. Kao da želi poručiti da ga ostave na miru svi oni koji su obesmislili njegov kult, koji sveti Manastir pretvoriše u vašarište i sredstvo za punjenje budžeta Republike Srpske i ovdašnjih popova, oni koji su ukrali crnogorske svetinje i dali u ruke Dritanu Abazoviću veleizdajnički zadatak da legalizuje njihovu pljačku crnogorskog sakralnog i kulturnog naslijeđa.

Preostalo je još samo da svetosavska sekta, snagom i sredstvima onoga što je ostalo od države Crne Gore, promoviše školu za regrutaciju mladih svetosavskih idolopoklonika koji će se ugledati na ”svetorodnju lozu Nemanjića”, pa prvom prilikom se ustremiti na crnogorsku zemlju i gradove kao što danas ta fela, degradacijom države i urušavanjem ekonomije, ruši Crnu Goru i sva obilježja njenog identiteta.