Piše: Goran Popović
Bio je potreban rat, brutalna agresija Vladimira Putina na Ukrajinu, kako bi briselska administracija počela da se budi iz dubokog i nedopustivo dugotrajnog “zimskog sna” u koji je utonula uporno birokratskom (ne)efikasnošću, degradirajući suštinu postojanja Evropske unije uglavnom na administrativne procedure i protokole, zamagljujući tako njenu istorijsku i civilizacijsku misiju stvaranja demokratske, prosperitetne, antifašističke, ujedinjene i, konačno, bezbjedne Evrope.
I dok su dobro plaćeni briselski činovnici revnosno smišljali pregovaračka poglavlja i produžavali rokove za njihovo otvaranje i zatvaranje, ksenofobično se i sebično opirući proširenju svojih granica, otvarali su prostor za djelovanje drugih, retrogradnih, antievropskih geopolitičkih faktora, prije svega Rusije, za destabiizaciju “neuralgičnih” regiona, kako na obodu svojih granica, tako i na Balkanu, a koje EU godinama ostavlja u vrlo neodređenom i neoročenom “procesu proširenja”.
Takav pristup otuđene briselske administracije bukvalno je doveo i do urušavanja same Evropske unije. Desio se Bregzit, a ozbiljne nesuglasice između sve većeg broja članica, pa i “ključnih igrača”, EU su učinili praktično autsajderom na svjetskoj političkoj sceni, kako na ekonomskom, tako i odbrambenom planu. U tome su, svakako, “pripomogli” sve jača Kina sa istoka i pogubna Trampova globalna politika sa zapada, ali i političko flertovanje, uglavnom Merkelove Njemačke, sa Putinom i njegovim “igračem” na Balkanu Vučićem.
Ćutanje na rusku agresiju u Gruziji, aneksiju Krima i stvaranje ruskih autonomnih oblasti na istoku Ukrajine, te čak i tiha podrška srpsko-ruskoj destabilizaciji Bosne i Hercegovine i Crne Gore u dužem periodu, teško su shvatljivi politički autogolovi EU i još nekih zapadnih partnera, pokazalo se, sa dalekosežnim posjedicama.
Brutalni napad Putina na Ukrajinu, otvorene prijetnje baltičkim državama, čak Švedskoj i Finskoj, odnosno čitavom “lažljivom zapadnom svijetu”, sa sve podizanjem nuklearne borbene gotovosti, te intenzivni nastavak direktne političke destabilizacije BiH i Crne Gore, kao da su, konačno, otvorili oči Briselu i prinudili ga na hitno resetovanje vlastite politike. Uvođenje žestokih sankcija Rusiji, direktna pomoć u oružju Njemačke Kijevu, slanje dodatnih bezbjednosnih snaga u BiH, otvorena inicijativa nekoliko država članica o hitnom prijemu Ukrajine u EU i ubrzavanje procesa integracije Crne Gore i Sjeverne Makedonije, hitno finsko razmatranje uključivanja u NATO, aplauzi Zelenskome u Evropskom parlamentu, bojkot Lavrova u Ženevi, te promjena diplomatskog pristupa problemima na Zapadnom Balkanu, dobri su signali tog resetovanja.
Definitivno, samo ujedinjena Evropa može uspješno da odgovori na monstruozne Putinove prijetnje i zaustavi ga u naumu da zgazi sve demokratske i sva druga savremena civilizacijska dostignuća ovog kontinenta, da ubija i ruši. Hitna odbrana Ukrajine i zaštita drugih “interesnih sfera” Rusije, posebno onih na Baltiku i Zapadnom Balkanu, danas postaju fokus djelovanja EU. To je, zapravo, uslov bez kojeg neće biti moguć opstanak i oporavak same Evropske unije i vrijednosti zbog kojih je osnovana.