za aktuelno.me
piše: Željko Vukmirović
Ništa nije ostalo od ustručavanja srpskih političara. Ni prema Crnoj Gori, ni prema EU. Sad, izgleda, sve može. Još samo da izuzetno trenutni crnogorski premijer Dritan Abazović, koji bez obzira na sva diplomatska upozorenja ponizno realizuje nepovratno urušavanje države Crne Gore preda srpskom predsjedniku Vučiću sve domaće zadatke koje je uredno odradio, a onda brzo i nadasve ljubazno pozove Porfirija da potpišu…kako se već zove to što treba da potpiše…pa da se razilazimo.
Nazdravljajući pokojnom Montenegro Airlines-u i prsloj sezoni.
I eto ti relaksirane Srbije.
A onda, ulijeću miševi. I beogradski gradonačelnik Gangula kaže da ne ispunjava haške želje, dok onaj lik iz Dveri, što je prvo protesno čučao ispred srpske Skupštine a onda puno više čučao ispred Vučićevog kabineta, traži mjesto za Ratka Mladića i Radovana Karadžića u srpskim čitankama. Plus, prigodne Vulinove fotografije nad snađenim imigrantima koji su za tu foto seansu postavljeni na koljena, sa rukama iznad glave.
Kompletiranja radi, stiže Vučić koji povodom ratova na prostorima bivše Jugoslavije spominje “drugo poluvreme”. Nadahnuto, a? Sjajan izbor riječi. I to onaj koji živi mnogo blizu onog “nekad padne nadvojvoda, nekad stari svat…”.
EU za Srbiju zasigurno nije nikakva odrednica. Čak, taj putokaz se nakon toliko vremena nameće kao najobičnije foliranje. Izbor odlaska u desno je, čini se, tradicionalno bolja opcija. Uostalom, Srbija je sa nekim evropskim zemljama ostvarila sasvim pristojnu investicionu saradnju. Tako da svi ovi ostali mogu da stanu u red. Ulazak u Uniju se ispostavlja kao totalno suvišna stvar. Još samo da i Unija to shvati.
Važno je samo da Crna Gora ne gleda tog ‘leba. I da Porfirije već jednom i konačno dođe.
I eto ti relaksirane Srbije.