Pečat

za aktuelno.me

piše: Željko Vukmirović

Čuvena grupacija zvana “stara parlamentarna većina” je samo prosula foru da su se sve dogovorili.

Onda je, valjda, trebalo da svi budemo oduševljeni time iako su dokazi o tome bili samo verbalni, dakle, iz domena “rekla – kazala”.

Elementarni utisak za taj i takav dogovor bio je da je cijela priča obavljena u najboljoj tradiciji srpske crkve. Nemaju ništa napismeno. Niti “stara parlamentarna većina” ima 41 potpis, niti srpska crkva ima dokaze za svojatanje crnogorskih crkava i manastira.

A da ne spominjemo onaj stari gaf iz srpske produkcije.

“A gde je pečat?”

Nasilnička fora sa “verbalnim” dogovorom i obaveznim prihvatanjem na taj način izglasanog mandatara ni u jednom poznatom građanskom društvu ne može se smatrati ni ozbiljnom ni važećom. Već samo to što jeste, obično nasilje.

Čak i kad naknadno, kad je već sve završeno, kažu da onda imaju sve potpise…

Uz to, apsolutno svi akteri grupacije “stara parlamentarna većina” potvrdili su ovim potonjim verbalnim cirkusom, a i naknadnom histerijom, da su raspodjela po dubini i ugodna uhljebljenja njihov apsolutni prioritet. I da će eventualni prekid već prilično obavljene destabilizacije Crne Gore sa skraćenjem mandata Skupštini biti kraj davno započete igranke sa urušavanjem države. Ostadoše ljudi bez posla. I što je još gore, ostadoše bez prihoda sa strane. Kako sad da pogledaju u oči zvaničnom Beogradu i nezvaničnoj Moskvi?

I tu negdje ih je sačekalo sitno pismo predsjednika.

Ima i pečat.