Patronažni demagozi

Za aktuelno.me

Piše: Slobodan L. Jovanović

Nijedan rat ne donosi dobra, ma đe da se odvija, ali pokazalo se da su ratovi u Evropi uvijek bili potencijalno najopasniji i da su uvijek u sebi nosili klicu mogućeg opšteg sukoba planetarnih razmjera. Ko god podržava agresivne ratove u Evropi, poput aktuelnog u Ukrajini, bez obzira kakve mu ideološke pozadine dodavao, ugrožava sam sebe, svoju porodicu i političku zajednicu kojoj pripada zbog tuđih interesa. Susrećemo se u svom okruženju sa vrstom bezumlja da mnogi ljudi podržavaju rusku agresiju na Ukrajinu iz potpuno iracionalnih razloga, iako im to donosi egzistencijalne probleme, enormni rast troškova života i nemogućnost zadovoljenja osnovnih potreba, svojih i svoje porodice. Što je najgore, sa takvom vrstom ljudi društva moraju da se opredjeljuju u teškim okolnostima i da traže racionalna rješenja za svoju budućnost.

Čitav svijet, posebno Evropa, nalazi se pred novim izazovom, koji će potpuno izmjeniti političku realnost. Prije nekih 7-8 godina jedan ljevičarski filozof, Boris Buden, u uvodnoj riječi na otvaranju festivala dokumentarnog filma, Beldoc, u ljevičarskom zanosu ulogom Putina u borbi protiv imperijalizma, optuži tadašnjeg ukrajinskog predsjednika Porošenka da prijeti podizanjem gvozdenog zida prema Rusiji. Iako je to tada bila tvrdnja sumnjive vjerodostojnosti, danas je to je očigledna budućnost. Naravno, u figurativnom smislu. Rusija i ruski narod, zločinačkim napadom na Ukrajinu i činjenjem monstruoznih zločina nad ukrajinskim narodom i počinjenim genocidom, izopštili su sebe iz civilizovanog svijeta i osudili na potpunu izolaciju. Nakon agresije na Ukrajinu, Buden je potpuno promjenio svoje mišljanje o Putinu, ali, nažalost, oni koji su mu tada aplaudirali u beogradskom Sava centru – nijesu!

Jalova su očekivanja Srbije i njenog predśenika da će odugovlačenjem opredjeljenja prema ruskoj agresiji i sankcijama, prolongiranjem izbora nove vlade dok ne dođe do eventualnog kraja rata, olakšati izbor u odabiru strateškog spoljopolitičkog kursa u relaksiranijim međunarodnim okolnostima. I nakon završetka rata, kome se ne nazire skori kraj zbog očite namjere Putina da poveže Pridnjestrovlje u Moldaviji sa Krimom i otcepljenjim regijama u Donbasu, odsijecajući u potpunosti obalu Crnog i Azovskog mora od Ukrajine, ništa se neće promjeniti u odnosu zapada prema Rusiji. Ustvari, samo se taj odnos može radikalizovati do potpunog prekida svih trgovinskih, naučnih i političkih veza sa Rusijom. To će, vjerovatno, dovesti do rasta potencijalne opasnosti od reakcije Rusije i moguće zaoštravanje u njoj samoj, ali osvajačkim i imperijalnim namjerama Rusije se mora stati na put.

Predugo su predśednik Srbije i medijsko smeće koje kontroliše stvarali animozitet prema zapadu i glorifikovali Putina i putinovsku Rusiju, da bi se tek tako, preko noći, okrenulo javno mnjenje. Iako je Tramp, za vrijeme svog predśednikovanja Amerikom, pokazivao nesumnjive simpatije prema Putinu, dovodio u pitanje obavezu NATO-a da brani svoje članice, apostrofirajući Crnu Goru, vrlo blagonaklono se odnosio prema akcijama Putina u okolnim zemljama, veliki stratezi srpskog nazovinarstva opet optužuju zapad da je svojom politikom odbio Rusiju od sebe i „primorao“ Putina na suludi čin agresije na Ukrajinu. Kao da Rusija nije već izvršila agresiju na Ukrajinu aneksijom Krima i organizovanjem pobuna u Donjecku i Luganjsku preko „bivših“ pripadnika ruske obavještajne službe GRU. Iste one koja je organizovala oružani prevrat u Crnoj Gori 2016. godine.

Iako se pretpostavlja da će Srbija morati da se pridruži sankcijama prema Rusiji, inače će imati gas iz Rusije, ali neće imati čime da ga plaća ukoliko EU i Amerika prekine trgovačke odnose sa njom, mediji pod kontrolom Vučića i dalje truju građane Srbije pričama o fašističkom, rasističkom, pljačkačkom zapadu i ruskom i slovenskom narodu koji vraća čovječnost svijetu. Koliko gluposti ima u svemu tome dovoljno je putovati, recimo, podzemnom u Milanu i viđeti taj kolorit u različitim stajlingu, od burki, čalmi Sika, do afričke nošnje, za razliku od moskovskog metroa koji je rasno čist. Toliko o rasizmu.

Da je Srbija zemlja čuda govori i to da i oni koji vladavinu A. Vučića nazivaju diktaturom, koji smatraju da je uništio sve institucije, uzurpirao pravosuđe, da neograničeno vlada, odlučuje o svemu, prozivaju EU da joj je namjera da Srbiju nikada ne primi u članstvo. Valjda treba da je takvu prime?

Ono što je još zanimljivo, prateći beogradske medije, to je da se u bavljenju temom formiranja vlade u Srbiji i formiranjem vlade u Crnoj Gori, prvenstvo daje ovoj drugoj. Valjda im je važnija? I inače se mediji u Srbiji bave političkim previranjima u Crnoj Gori sa prećerano velikom pažnjom, kao da je u pitanju Pčinjski okrug. Čini se da im najviše bola donosi što će nova manjinska vlada Crne Gore zavisiti od podrške DPS-a. Toliki je strah od povratka uticaja DPS-a da to prelazi granice ukusa. Iako je DPS vjerovatno najutentičniji predstavnik evroatlanske, građanske Crne Gore, ni među pobornicima zapadnog puta Srbije ne nailazi na naklonost, već se doživljava kao promoter nekakvog crnogorsakog nacionalizma i antisrpstva. DPS se vezuje obavezno za mafiju i antisrpstvo, tako da od vrtića uče đecu, kao pjesmicu, da kad, jednog dana, postanu voditelji, novinari, kao papagaji to ponavljaju. A kako i ne bi kad su im stalni gosti „anacionalni i neekstremni“ DF-ovci,  Milka Tadić, Vanja Čalović, Vladimir Pavićević, Vladislav Dajković i slična fela. Od toga bi zdravi odlijepio.

Najvažnija pitanja za srpske medije je odnos prema Srbiji, „temeljni ugovor“ sa Crkvom Srbije i koliko Srba je u vlasti u Crnoj Gori. Puca im prsluk što je Crna Gora ustavno definisana kao građanska država, za njih je Crna Gora srpska država, sve crnogorske dinastije su srpske, svi salikari, pisci, svi sakralni objekti su srpski, pa se samo postavlja pitanje u kojoj mjeri se to može održati. U najboljem nacističkom maniru se crnogorski državljani isključivo školuju, liječe i stiču državljanstvo u Srbiji ako za sebe kažu da su Srbi. Da se takvo nešto sprovodi u Crnoj Gori vjerovatno bi bila proglašena za fašističku državu. Ionako je poređena sa NDH i otomanskim vremenima, a odskora, iz usta jednog člana najnovije vlade, i Cetinje je upoređeno sa varšavskim getom i ubijanjem Jevreja u osvit drugog svjetskog rata. To sve samo govori o invaziji mediokriteta, koji su, u svojoj plitkoći, spremni bagatelisati ogromne žrtve u drugom svjetskom ratu, holokaust, Jasenovac, isprljati svako śećanje na žrtve idiotskim poređenjima, zarad besmislenog i obmanjujućeg poentiranja.

Novoformirana manjinska vlada Crne Gore, formirana oko Dritana Abazovića, URA je tu periferna i patronažna, pravi je odraz opšte degradacije političkog zanimanja i snižavanja nivoa u svakom pogledu: političkom, kulturološkom, odnosu prema modernosti i savremenoj civilizaciji. Siguran sam da im date dvadeset pitanja iz moderne evropske kulture, muzičke, likovne, literalne, da ne bi odgovorili ni na jedno pitanje. Zato, da ih pitate da nabroje 20 guslara, iz taka bi vam ih izbiflali. E, sa takvima Crna Gora treba da ubrza pristupne pregovore sa EU, sa ljudima koji su sami po sebi evropska antiteteza. A Crna Gora nema više vremena da ga tek tako traći.

Već je protraćila godinu i po sa karikaturalnim i autističnim bigotom i akloholičarem na čelu vlade i amaterima u njoj, da bi ga traćila još toliko sa jednim filistrom, infamantnim opsenarom, manipulatorom, koji prodaje šarene laži dok uništava svaku ideju građanske, evroatlanske, antifašističke, multinacionalne i multietničke Crne Gore. To stalno dokazuje bjekstvom od proevroatlanskih, građanskih, prozapadnih političkih subjekata i konstantnim guranjem proruskih i velikosrpskih partija u zajedničkoj vlasti. Crnoj Gori je neophodna moderna vlast da bi što prije ušla u EU, potpuna desakralizacija i svođenje religije na prihvatljiv nivo, modernizacija obrazovanja, kulturne politike, promocija nauke, zaštita medijskog prostora od propagandnih uticaja sa strane. Sa vjerskim fanaticima se nijedna zemlja nije usrećila, pa sa tolikim uticajem poluobrazovanih popova i paganskog svetosavlja teško da će i Crna Gora.

Sigurno će Belveder biti sito u budućnosti. Dritan je, preuzimanjem odgovornosti za nasilje nad mirnim građanima, sam sebi obezbjedio dugoročni smještaj i hranu. Kad-tad. Snimak komandanta PT jedinice, Petra Kneževića, upravo govori o čvrstim vezama prošle, a i dijelom sadašnje vlasti sa kriminalnim bandama, desničarskim klerofašističkim organizacijama. Otuda kokain u bananama i pokušaj da se ugasi Voli, jer su kriminalci očito dobili svoje ljude u vlasti. Zato pod hitno treba insistirati na izbornim zakonima i što prije organizovati izbore, jer već prvim potezima, izborom kadra, nova manjinska vlada pokazuje da je svaki dan njenog trajanja čist gubitak za građansku, evropsku Crnu Goru.

*Zabranjeno je kopiranje i korišćenje objavljenog sadržaja bez saglasnosti redakcije portala Aktuelno.me i autora teksta