Ludo, burazere

za aktuelno.me

piše: Željko Vukmirović

Vučić više ne može da sakrije suze. A ne može ni manje. Iako je poslao Vulina da prvi proplače za prosrpskim namještenikom u Vladi Crne Gore kojem je genocid u Srebrenici neprihvatljiv i neutvrđen, Vučić nije skrivao svoje nezadovoljstvo. U stvari, odvažio se i da konstatuje kako je Crnoj Gori važnije šta misli Stejt department i Brisel, nego Beograd.

I? Šta tu ima sporno?

U svijetu politike zvanični Vašington i Brisel ne čine ništa protiv Crne Gore. Naprotiv. Zvanični Beograd, pak, itekako čini. Čak se baš trudi, izgara na terenu, daje sve od sebe. I zvanično i nezvanično i medijski i materijalno. Zapravo, zvanični Beograd se uopšte ne ustručava da Crnu Goru posmatra očima svog nekadašnjeg predsjednika Miloševića i njegove smišljotine Ustava iz 2000. godine prema kojoj je Crna Gora 29. srpska teritorijalna jedinica. Na kraju, Vučić kao bivši srpski ministar informisanja uspjeva da Srbiju predstavi kao zemlju koja se svaki put ujedinjuje samo u hajci protiv Crne Gore.

Za izdanje s početka ovog aprila, slijedi novitet. I informacija u srpskim medijima o haosu u Knez MIhajlovoj ulici, bakljama, dimnim bombama i bjekstvu građana po sporednim ulicama, haustorima i prodavnicama. Ono što mediji pod pokroviteljstvom Vučića ne otkrivaju je – ni ko, ni zašto. Malo previše nepoznanica za samo jednu informaciju. Zna se samo gdje. Beograd i Srbija. I ta ulica. I riječ “bombe”.

O eventualnom protestu zbog toga što se neko u Crnoj Gori usudio da progovori nešto protiv prosrpskog advokata i nedavno promovisanog političara koji ne priznaje genocid u Srebrenici, te tačnoj adresi crnogorske ambasade ispred koje je nastao haos, nema ni riječi.

Dok suze teku. I Vučićevo zacrtano osvajanje teritorije sa izlaskom na more izmiče pred očima.

Ludo, burazere. A?

*Zabranjeno je kopiranje i korišćenje objavljenog sadržaja bez saglasnosti redakcije portala Aktuelno.me i autora teksta