za aktuelno.me
piše: Željko Vukmirović
Za naslovnicu je dovoljno samo malo. Tek da kažeš nekom da je “govno obično” i “smeće”. Poslije će se već naći načina da se to ispegla kroz parlamentarni angažman. Ili, kako je to već definisao primač uvreda riječima “ne mislim da smo previše loši”.
Ipak, biti loš u ovom kontekstu je tek osrednja kategorija.
Poslanik političke grupacije Demokratski front Nebojša Medojević, osim što je među evropskim zvaničnicima prepoznat kao presretač za “fotografiju za sjećanje” koju će samo malo kasnije promovisati u “srdačan susret i konstruktivan razgovor”, te podršku crnogorskoj opoziciji, raspolaže višedecenijskim biserima koji uredno prate aranžman njegove političke djelatnosti.
Recimo ono: “U crkvi sam prvi i posljednji put bio 1991. kada sam vidio Amfilohija okruženog paravojnom jedinicom Željka Ražnatovića. Tada mi se zgadila i Crkva i Amfilohije Radović.”
Od tog gađenja prošlo je skoro 30 godina. Neko je zaboravio da se zgadi nad tim, neko se samo gadi od svega što je nakon toga nastalo.
Na kraju, ostaje i “primač” onih uvreda sa početka priče, Ranko Krivokapić.
SDP će zauvijek ostati dio onog što se zove Crnogorski blok. Bez obzira na Rankov potonji učinak. I biće baš ono od čega Medojeviću, Mandiću i družini iz DF – a uopšte nije dobro. Bez obzira na Rankovu definiciju o njima kao “uglednim parlamentarcima”. I bez obzira što mu se ta snishodljivost vratila kao bumerang. Čak, zaista je komplikovano zamisliti karakter i značajnost osobe koja je svojevremeno zaslužila tu parlamentarnu uglednost, a onda autora tih riječi i te slave počastila izrazima “govno obično” i “smeće”.
Tek, to je i epilog priče o “uglednim parlamentarcima”.
Nema druge. A i nikad više 1918.
*Zabranjeno je kopiranje i korišćenje objavljenog sadržaja bez saglasnosti redakcije portala Aktuelno.me i autora teksta