Ruski vojni oficir, pripadnik tajne obavještajne službe (GRU) i jedan od organizatora kriminalne organizacije koja je planirala teroristički napad u Crnoj Gori 16. oktobra prošle godine – Eduard Šišmakov, prisustvovao je sjednicama Savjeta bezbjednosti Rusije – pokazuje nacrt izvještaja britanske istraživačke mreže Belingket (Bellingcat) i ruskog magazina Insajder (The Insider), na koji se poziva današnja Pobjeda.
Istraživanje, čiji je autor ekspert za odnose Rusije i jugoistočne Evrope, Hristo Grozev, pokazuje i da je drugi osumnjičeni za pokušaj puča, Rus Vladimir Popov, bio zadužen za isporuku kriptovanih telefona, koji su, navodno, kupljeni u Bugarskoj.
Iako je zvanična Moskva više puta demantovala navode o umiješanosti u pokušaj terorističkog napada u Crnoj Gori, prisustvo Šišmakova sjednicama Savjeta bezbjednosti Rusije pokazuje više nego očiglednu ulogu Moskve, naročito zbog činjenice da se na čelu Savjeta bezbjednosti nalazi Nikolaj Patrušev, prvi čovjek obavještajne ruske službe, koji je prošle godine došao u Beograd samo deset dana nakon pokušaja puča u Crnoj Gori.
Analitičari su tada ocijenili da razlog posjete Patruševa Srbiji nije samo potpisivanje memoranduma o razumijevanju, već prvenstveno razmatranje situacije u Crnoj Gori nakon propasti plana o terorističkim udarima u noći 16. oktobra.
Mediji su pisali da je razlog posjete Patruševa Srbiji razmatranje situacije u Crnoj Gori nakon propasti plana o terorističkim udarima u noći 16. oktobra
PinkM portal je još tada pisao da su sa Patruševom u Moskvu otišli i ,,ruski agenti koji su boravili u Srbiji“, avionom Aeroflota.
Osim Šišmakova, sastanku 2014. godine prisustvovao je, kako se navodi, i zamjenik sekretara ruskog Savjeta bezbjednosti Jevgenij Lukianov (zamjenik Nikole Patruševa), kao i direktor za oblast odbrane u ruskom Institutu za strateške studije Grigorij Tišćenko. Grozev ističe da je ruska verzija izvještaja o sastanku Savjeta bezbjednosti Rusije izostavila ime Šišmakova.
U istraživanju podsjećaju da je, od januara 2014. godine, Šišmakov bio pomorski vojni ataše u ruskoj ambasadi u Varšavi, o čemu je naš portal prvi pisao u Crnoj Gori. Dodaje se i da „nema sumnje da je od protjerivanja iz Poljske u oktobru 2014, Šišmakov bio u aktivnoj službi GRU“.
Šišmakov je rođen 1971. godine, u porodici vojnog oficira i završio je srednju sovjetsku vojnu školu u Haleu, u istočnoj Njemačkoj. Godine 1993. diplomirao je na Institutu crnonomorske flote u Sevastopolju. Nakon mornaričke škole, studirao je na vojnodiplomatskoj akademiji u ruskom Ministarstvu odbrane, instituciji za obuku vojnih atašea, kao i školi za obuku obavještajnih oficira GRU, pod diplomatskim okriljem – navodi se u istraživanju.
Dodaje se da su identifikovali i Šišmakovog cimera, koji je „prvi zamjenik načelnika GRU-a i komandant vojne obavještajne jedinice 62986, koji je prepoznat od Ukrajine kao ključna komponenta GRU u ruskoj interveniji u istočnoj Ukrajini“. Eduard Šišmakov takođe ima navedenu adresu u Sankt Peterburgu. Ova adresa je, prema izvorima, adresa stana u vlasništvu GRU – navodi se u istraživanju.
Šišmakov je putovao u Srbiju sa ruskim pasošem pod imenom Eduard Širokov. Naime, pasoš na ime Širokov je izdat u avgustu 2016. Autentični pasoš Šišmakova je izdat 2012. godine – navodi Grozev. Ističe se da „izdavanje pasoša pod lažnim imenom u avgustu 2016. godine, dva mjeseca prije putovanja na Balkan, uoči izbora u Crnoj Gori, dodatno potvrđuje hipotezu da je Šišmakov ispunjavao misiju GRU sa ciljem miješanja u izbore Crne Gore“.
Kada je riječ o ulozi drugog osumnjičenog, Vladimira Popova, prema podacima iz Moldavije osoba sa istim imenom i datumom rođenja je posjetila Moldaviju u maju/junu 2014. godine. Popov se, kako se navodi, sastao sa gagauzijskim separatistima i sa protivnicima Evropske unije. Izvor u bugarskoj graničnoj kontroli povrdio je da je osoba istog imena i nacionalnosti, koristeći šengensku vizu, registrovana da je putovala iz Bugarske 10. oktobra 2016. godine – ističe se u istraživanju. Dodaje se da je odlazak Popova u Bugarsku povezan sa isporukom kriptovanih telefona, koji su prema navodima medija kupljeni preko bugarskog sajta.
Bellingcat i Insajder navode da njihovo istraživanje nema za cilj da pruži konačnu procjenu svih činjenica koje tvrde crnogorske vlasti, već je u fokusu procjena vjerodostojnosti ruske intervencije u unutrašnja politička pitanja Crne Gore, u kontekstu šireg pregleda ruskih aktivnosti u južnoj Evropi.
Izvor: PinkM/Pobjeda/Insider/Bellingut