piše: Željko Vukmirović
Srpska pravoslavna crkva u Crnoj Gori, bar prema javnoj prezentaciji, održava kontinuitet svog djelovanja u cilju negiranja svega crnogorskog. Pa, ticalo se to crnogorske nacije ili “samo” njene imovine. Srpski nacionalisti, pak, održavaju kontinuitet pridruživanja tom cilju, kontinuirano nudeći svoja rješenja i usluge.
Sve zajedno, kontinuirano je propraćeno sve otvorenijom i agresivnijom kampanjom.
Plus, redovno paljenje priče o “ugašenom srpstvu”.
I tako stižemo do onih čuvenih “recidiva retrogradnih ideologija”, inače obične mučnine koja nikako da nas ostavi na miru ili makar zaobiđe. Čak, ovih dana čini se da je taj ljetnji aranžman prebukiran. Bar se pedantno plasira na odgovarajućoj teritoriji od koje se valjda nikada nisu digle ruke.
Pa, dobro došli u Boku kotorsku.
One priče o “suživotu i toleranciji”, a od autora organizovanih okupljanja, konačno se ispostavljaju kao samo priče uz tužnjikave pjesme. Jer, kontinuitet interesa je daleko prioritetnija stvar. Pjesme su samo ilustrativnog karaktera. A Srpska pravoslavna crkva tek vrlo dobro zna da organizuje manifestacije u cilju prikupljanja novčanih priloga. Kontinuirano, naravno. Sve ostalo se nameće kao niz propratnih benefita. Naročito još kad Crna Gora poželi da usvoji zakone kao i sve ostale zemlje. Mada, stvarno, ni u jednoj drugoj zemlji crkva susjedne zemlje nije promovisala domaće crkve i manastire kao svoje. Kontinuirano, dakako. A šta ste vi mislili?
Tek, nakon svih angažmana, Crna Gora se nametnula kao jedini preostali prostor za stare mitove. A Boka kotorska kao savršeno igralište. I to je, zapravo, scena kojoj prisustvujemo. Uz predstavnike Srpske pravoslavne crkve koji, eto, malo isporučuju prijetnje, a malo bogami i okupljaju svoje ljude da se zabave. Ili samo odtuguju.
A možda je samo vrijeme da se pomirimo da je to dio djelatnosti Srpske pravoslavne crkve.
Od nečeg mora da se živi.
Kontinuitet je čudo.