piše: Goran Popović
Molebni i litije su mirni i nepolitički, kaže Amfilohije. Onda je dodao da “ako se ne povuče Zakon, treba da se povuče Vlada”. Čisto nepolitički. Jednako bi, čisto (ne)kanonski, zvučalo da Duško Marković pozove Rista Radovića da odstupi sa mjesta mitropolita, jer je jedini pravoslavni pop koji ne poštuje svoju državu. Premijer je, međutim, samo pristojno skrenuo pažnju šefu MPC da se vlade ne mijenjaju na litijama, već na izborima.
Mitropolit Amfilohije je ranije, čisto hrišćanski, Crnogorce proglašavao “nakotom, “komunističkom kopiladi ili “volovima rođenim u Crnoj Gori. Mada ima rođenog brata Crnogorca. To je još 1988. godine izjavio u intervjuu za slovenačku “Mladinu”. Veli Risto tada: “Ja sam, eto, Srbin, premda sam rođen u Crnoj Gori. Moj brat je u Crnoj Gori sekretar jedne osnovne škole i on se piše Crnogorac! Ponekad sam volio da kažem svojoj majci: Ti si srećna majka! Druge majke rode dva sina, a ti si rodila dva naroda! Dva naroda, je li, Risto?!
Lik sa ovakvom šizofrenom sviješću o vlastitom identitetu potpuno je kvalifikovan da “polupa lončiće i na svakom drugom planu pravnom, kanonskom, etičkom, moralnom, etničkom, političkom, državnom… Da se, recimo, pored ostalog, kao Srbin, proglašava sukcesorom crnogorske dinastije Petrović, da “stoluje” u nezavisnoj državi Crnoj Gori, a ne priznaje Crnogorce i njihovo pravo da budu pravoslavci, da “smjenjuje” vlade i ne priznaje legitimno usvojene zakone u crnogorskom parlamentu.
Njegova neizmjerna odanost srpstvu, međutim, nije mu postala referenca za srpski pravoslavni crkveni tron. Naprotiv, posljednja njegova kandidatura za patrijarha srpskog bila je, pa recimo, ignorisana, a ovih dana ga i predsjednik Srbije Aleksandar Vučić potpuno diskvalifikuje kao mogućeg pregovarača sa crnogorskim vlastima o primjeni Zakona o vjerskim slobodama i eventualnom zaključivanju temeljnog ugovora između Srpske pravoslavne crkve i države Crne Gore. Jer, veli Vučić, Mitropolija crnogorsko-primorska i eparhije su tek “osnovne organizacije velike SPC” i nemaju mandat da se plekaju u ozbiljna srpska pitanja, posebno ne u imovinsko pravne odnose Beogradske patrijaršije i Crne Gore. Tako je naš Amfilohije ostao razapet, kao Hrist na krstu, između Beograda i Podgorice.
No, to je manja muka od one koja je zadesila vojvodu Andriju Mandića, razapetog na trostranom krstu, između Podgorice, Moskve i Beograda. Rane mu sada vida srpski ministar vojni Aleksandar Vulin,koji mu uručuje sablju zbog junaštva poslije kojeg je Srbija potpisala u Kumanovu bezuslovnu kapitulaciju. Tim poklonom, dakle, prema svim priloženim faktima, Mandić bi jedino mogao da uradi harakiri i kao neuspješan srpski političar, i kao neuspješan branitelj Srbije, i kao neuspješan terorista u pokušaju rušenja Crne Gore.
Evo ti sablja, pa viđi što ćeš s njom, junače!
PS: Fake news 1: Uhapšeni novinari Raičević i Živković zbog objavljenih notornih laži. Notorna laž je, zapravo, da su uhapšeni neki novinari, iako se pomenuti likovi tako predstavljaju. Fake news 2: Koncern Vijesti danima ubjeđuje Juretića da je zlostavljan u pritvoru, iako dotični o tome pojma nema. Et cetera… I tome slično.