Iz komapnije KIPS reagovali su na saopštenja Vlade Crne Gore vezano za donijete presude Evropskog suda u predmetu KIPS i Drekalović protiv Crne Gore i ističu da KIPS ništa više ne traži od države nego da mu omogući normalno poslovanje, kao i da mu nadoknadi štetu koju mu je svojim neodgovornim ponašanjem napravila, i koju mu i dalje u kontinuitetu nepotrebno pravi.
Reagovanje prenosimo u cjelosti:
Na osnovu Predstavke br. 28766/06 koju su Evropskom sudu u Strazburu podnijeli privredno društvo KIPS D.O.O. Podgorica i Risto Drekalović, Evropski sud je donio dvije presude i to prvu presudu 26.06.2018. godine i drugu presudu 22.10.2019. godine.
Prvom presudom od 26.06.2018. godine (glavna Presuda) utvrđeno je da su podnosiocima povrijeđena brojna prava iz Konvencije (pravo na pravično suđenje iz člana 6 stav 1 Konvencije, pravo na djelotvoran pravni lijek iz člana 13 Konvencije i pravo na mirno uživanje imovine iz člana 1 Protokola br. 1 Konvencije). Glavna presuda postala je pravosnažna 26.09.2018. godine.
Drugom presudom od 22.10.2019. godine Evropski sud u Strazburu je odlučivao o materijalnoj šteti – izmakloj dobiti, kada je dosudio podnosiocima predstavke iznos od 4.535.595,20 €. Protiv navedene presude podnosioci su na osnovu Konvencije podnijeli zahtjev za obraćanje Velikom Vijeću na osnovu člana 43 Evropske konvencije, kao i zahtjev za reviziju na osnovu Pravila 80 Poslovnika suda.
Na sajtu Vlade Crne Gore dana 20.03.2020. godine objavljeno je saopštenje Zastupnika Crne Gore pred Evropskim sudom za ljudska prava pod naslovom „Odluka o odbijanju zahtjeva za revizijom presude Evropskog suda za ljudska prava“. U saopštenju je između ostalog navedeno: “Polazeći od zahtjeva prvog podnosioca predstavke i argumentacije stranaka iz predmetnog postupka, kolegijum sudija je donio odluku da u skladu sa Pravilom 80 stav 2 Poslovnika Suda, odbije predmetni zahtjev. Odluka o odbijanju zahtjeva se ne donosi sa posebnim obrazloženjem, iz razloga što je kolegijum sudija nakon ispitivanja dostavljene dokumentacije očigledno utvrdio da je predmetni zahtjev neosnovan, odnosno da ne postoje nove činjenice koje bi po svojoj naravi mogle odlučno uticati na ishod spora, te ne postoji razlog da se presuda iznosi pred Velikim vijećem.
Ovom odlukom je potvrđena presuda o pravičnom zadovoljenju, a naročito u dijelu koji se odnosi na visinu izgubljene dobiti koju je trpio prvi podnosilac predstavke zbog povrede njegovih imovinskih prava. Na taj način je i u konačnom prihvaćena argumentacija iznijeta u pravnoj odbrani države u ovom postupku, prema kojoj je prvi podnosilac trpio štetu u poslovanju samo u periodu od dvije godine, u kom dijelu je i opredijeljenja visina pravičnog zadovoljenja koje se ima isplatiti prvom podnosiocu predstavke. Na ovu odluku stranke nemaju pravo žalbe i presuda KIPS DOO i Drekalović protiv Crne Gore (pravično zadovoljenje) je time postala pravosnažna.“
Dana 23.03.2020. godine, takođe na sajtu Vlade Crne Gore, objavljeno je saopštenje Kancelarije zastupnika Crne Gore pred Evropskim sudom za ljudska prava u kome je objavljena ispravka u vezi sa podatkom da navedena presuda KIPS DOO i Drekalović protiv Crne Gore (pravično zadovoljenje) još uvijek nije pravosnažna, s obzirom na činjenicu da je podnosilac predstavke pored predmetnog zahtjeva za revizijom presude, podnio i zahtjev za iznošenjem predmeta pred Veliko vijeće, o čijoj osnovanosti još uvijek nije odlučeno.
Povodom saopštenja Vlade Crne Gore obavještavamo javnost da nakon podnošenja obraćanja Velikom Vijeću i podnošenja revizije protiv druge presude od 22.10.2019. godine, podnosioci predstavke odnosno njen punomoćnik, od Evropskog suda do danas nijesu dobili nikakva obavještanja da je o podnijetim zahtjevima odlučivano.
Ako je obavještenje Vlade koje se odnosi na podnijetu reviziju tačno, to bi značilo da je Evropski sud u Strazburu u izuzetno kratkom roku, kraćem od mjesec dana, odlučio o reviziji, koja je podnijeta na 44 strane, uz priložene dokaze na 662 strane, što bi u tom slučaju, po našem saznanju, bila najbrže donijeta presuda u istoriji Evropskog suda?
Iako je visina štete vrlo značajna i za državu i za podnosioca predstavke i za javnost, suština spora je da li je država kršila ili nije kršila prava podnosioca predstavke garantovana Evropskom konvencijom o ljudskim pravima i osnovnim slobodama čiji je potpisnik i država Crna Gora. Definitivno, pravosnažnom presudom je utvrđeno da država Crna Gora nije poštovala Konvenciju koju je sama potpisala i definitivno jeste kršila prava podnosioca predstavke i to čak po tri osnova, što je i utvrđeno glavnom Presudom, a u drugoj Presudi je jasno iznijet stav da „presuda u kojoj se utvrdi kršenje Konvencije ili njenih Protokola, nameće tuženoj Državi/Vladi zakonsku obavezu da zaustavi kršenje i izvrši odštetu za posledice, na takav način da se, što je više moguće, obnovi situacija koja je postojala prije kršenja.“
Nažalost, Država Crna Gora nije otklonila štetne posledice utvrđene u glavnoj Presudi od 26.06.2018. godine i nije ispunila svoju zakonsku obavezu da zaustavi kršenje prava na mirno uživanje imovine i djelotvorni pravni lijek, kako je naznačeno u paragrafu 14 pomenute presude. Rješenjem od 28.11.2019. godine nadležni u Glavnom gradu Podgorici, suprotno glavnoj Presudi, dvanaesti put za redom nezakonito su odbili da izdaju građevinsku dozvolu za gradnju na lokaciji Stari aerodrom, kršeći odredbu člana 9 Ustava Crne Gore koja nalaže neposrednu primjenu objavljenih međunarodnih ugovora I opšteprihvaćenih pravila međunarodnog prava koja imaju primat nad domaćim zakonodavstvom i zakonom. Zbog toga je prvi podnosilac predstavke podnio krivičnu prijavu Specijalnom državnom tužilaštvu 07.02.2020. godine zbog krivičnog djela zloupotrebe službenog položaja ili krivičnog djela nesavjesnog rada u službi iz člana 416. i 417. Krivičnog zakonika Crne Gore, kao i tužbu za zaštitu protiv diskriminacije (99 strana).
Istovremeno, nadležni sudovi, između ostalog, suprotno zakonu odbijaju da donesu presude u korist KIPS-a za raskid ugovora i povraćaja naknade za komunalno opremanje građevinskog zemljišta zbog nepoštovanja ugovora o komunalnom opremanju za lokaciju Cijevna. Dakle, posljedice sankcionisanih povreda prava KIPS-a su uklonjene.
Naprotiv one su višestruko umnožene, a autoritet Evropskog suda bitno umanjen i doveden u pitanje. Ovakvo ponašanje države može imati dalekosežne negativne posledice po nju samu, jer je po članu 46. Evropske konvencije u takvim situacijama ovlašćen i Komitet ministara Savjeta Evrope da preduzme mjere za izvršenje presude. O navedenom su obaviještene sve relevantne međunarodne institucije.
Sve ovo nepotrebno šteti ugledu države Crne Gore ali i Saveta Evrope i Evropskog suda i uopše savremenog evropskog zakonodavstva.
Na kraju, KIPS ništa više ne traži od države nego da mu omogući normalno poslovanje, kao i da mu nadoknadi štetu koju mu je svojim neodgovornim ponašanjem napravila, i koju mu i dalje u kontinuitetu nepotrebno pravi.