Dok se plodovi poput krompira i kukuruza beru uz pomoć mašina već neko vrijeme, neke delikatnije bobice odolijevaju automatizaciji, a zbog prirode i položaja ploda. Tako mašine lako oštećuju plodove poput paradajza i jagoda, te im nije uvijek lako da ih lociraju, što ljudske radnike još uvijek čini ključnom tačkom u uzgoju ovog tipa voća i povrća. Bar za sada.
Naime, razvoj tehnologije i mašinskog učenja omogućio je treniranje „pažljivijih“ robota koji koriste kamere i vještačku inteligenciju kako bi locirali zrele plodove, te ih potom ubrali pažljivo i precizno. Jedan od njih je i Vegebot, kojeg su razvili eksperti na Cambridge-u, a njegov osnovni zadatak je da se pozabavi branjem iceberg zelene salate, što farmerima daje nadu da će branje jednog od najzahtjevnijih plodova konačno moći da bude automatizovano. Robot funkcioniše tako što prvo uz pomoć kamere skenira zelenu salatu, da bi potom preko algoritama mašinskog učenja, koji su trenirani na nekoliko hiljada fotografija ove vrste salate, odlučio da li je plod spreman za branje. Nakon toga druga kamera navodi robota, te mu omogućava da plod ubere tako da ga ne ošteti. Senzori signaliziraju kada je „ruka“ u pravom položaju, a kompresori pokreću sječivo uz pomoć kojeg se salata precizno odvaja od korjena. Rezultati studije koja je objavljena u julu ukazuju da robot plodove procjenjuje sa 91% tačnosti, ali je još uvijek sporiji od ljudskih radnika, te mu je za jedan plod potrebna 31 sekunda.
Roboti bi pored praktičnih poslova mogli da poprave i druge aspekte moderne poljoprivrede, te da farme budućnosti učine više održivim, a tako što bi farmerima omogućili da troše manje vode, manje goriva i pesticida, te da proizvode manje otpada. Trenutno se plodovi obično beru jednom godišnje, pa se svi nedozreli ostavljaju da propadnu, pa bi i to moglo da se promijeni uz pomoć robota, a tako što bi radili non-stop sve dok ne uberu i poslednji plod.
Najveći izazov kada su roboti u poljoprivredi u pitanju je taj što rade u uslovima visoke vlažnosti, a poljoprivredne mašine su dizajnirane tako da mogu da izdrže kišu, snijeg, blato, prašinu i vrućinu. Tako se konstruisanje robota za njive i voćnjake prilično razlikuje od konstruisanja onih koji su namijenjeni za rad u fabrikama, pa se očekuje da roboti-farmeri budućnosti budu daleko snažniji i izdržljiviji od svojih gradskih rođaka.