SPC od juna 2006. nije kanonska crkva u Crnoj Gori, potpisivanje ugovora sa njom bi bio veleizdajnički čin

Srpska pravoslavna crkva od 3. juna 2006. godine, nije, niti može biti kanonska crkva u Crnoj Gori, saopštio je Patriotski pokret otpora “Lovćenske straže 1990”.

“Sve do 3. juna 2006 godine, kada je Skupština Crne Gore usvojila Odluku o proglašenju nezavisnosti Crne Gore moglo je da se polemiše koja je pravoslavna crkva u Crnoj Gori kanonska, to jeste, da li je kanonska Crnogorska Pravoslavna Crkva ili Srpska Pravoslavna Crkva. Poznavaocima kanona i stručnjacima za crkveno pravo, savršeno je jasno da je od toga datuma Crnogorska Pravoslavna Crkva stekla pravo za sticanje zvaničnog statusa jedine kanonske Pravoslavne Crkve u Crnoj Gori”, ističu u saopštenju.

Prema njihovim riječima, Crnogorska Pravoslavna Crkva je Hristova Crkva i ona može postojati i bez tomosa, ali ni na koji način ne može postojati bez Jevanđelja.

“Tomos, u konkretnom slučaju kada je Crnogorska Pravoslavna Crkva u pitanju je administrativno sredstvo koje pomaže zajednici pravoslavnih vjernika da postignu i sačuvaju jedinstvo pravoslavne vjere unutar administrativnih granica Crne Gore. Od 3. juna 2006 godine, Srpska Pravoslavna Crkva, shodno crkveno – kanonskom pravu nema teorijskih mogućnosti sticanja statusa kanonske Pravoslavne Crkve u Crnoj Gori. Ona je crkva Srbije sa sjedištem patrijaršije u Beogradu i njena se jurisdikcija kreće isključivo u okvirim administrativnih granica Srbije”, naglašava se u saopštenju Lovćenskih straža.

Dodaju da Srpska pravoslavna crkva u Crnoj Gori od 3. juna 2006 godine, shodno crkveno – kanonskom pravu treba da ima status samoupravne (autonomne) crkve pod upravom Vaseljenske patrijaršije u Carigradu.

“Ove naše tvrdnje zasnivamo na 17. kanonu četvrtog vaseljenskog sabora (Halkidonski sabor/Sabor 630 Svetih otaca) održanog u Halkidonu, od 8.oktobra do 1. novembra 451. godine, kao i na 28. kanonu Trulskog sabora održanog 691 godine u Carigradu, koji ponavlja završnu naredbu Halkidonskog sabora”, navode u saopštenju.

Kada je dobijanje samostalnosti Srpske Pravoslavne Crkve oni se, kako kažu, tada pozivaju na kanone i vaseljenske sabore.

“Navedeno se može zaključiti i iz dva primjera: 1. Knjige Srbina dr. Rajka Veselinovića objavljene u Beogradu 1966. godine. Radi se o “Istoriji Srpske pravoslavne crkve sa narodnom istorijom- uđžbenik za IV razred srpskih pravoslavnih bogoslovija, knjiga I(1219 – 1766),knjigu je izdao Sveti Arhijerejski Sinod Srpske Pravoslavne Crkve”, navode iz Patriotskog pokreta otpora Lovćenske straže.

Iz ove knjige, ukazuju oni, učile su generacije srpskih svještenika.

“Na strani 7 je naznačeno:”Kanoničnost dobijanja samostalnosti: “Savi je,bilo vrlo dobro poznat da Dimitrije Homatijan nema pravo davanja arhiepiskopskog dostjanstva i samostalnosti crkve,pošto je i sam u kanonskom pogledu zavisio od vaseljenskog patrijarha u Nikeji.Zbog toga je Sava sasvim kanonski postupio što je otišao vaseljenskom patrijarhu u Nikeji da tamo izradi samodržavnoj Srbiji samostalnu crkvu.To pravilo dobijanja samostalne crkve u samostalnoj državi zasniva se na odlukama vaseljenskih sabora a naročito na odluci četvrtog vaseljenskog sabora da samostalna država treba da ima i samostalnu crku ,odnosno,da crkvene granice treba da se poklapaju sa državnim granicama ili teritorijom .Pošto je Srbija proglašenjem za kraljevinu izvojevala potpunu državnu samostalnost ,to se Ohridska arhipiskopija ,pod čijom se jurisdikcijom nalazila srpska crkva pre proglasa srpske kraljevine ,nije više mogla na osnovu kanona mešati u poslove crkve u drugoj državi.””

Nadalje, kako dodaju, u istoj knjizi pišući o uspostavljanju Srpske patrijaršije u Dušanovo vrijeme dr. Rajko Veselinović još jednom potvrđuje – “Kanonska osnova za proglašenje Srpske patrijaršije zasniva se na odlukama vaseljenskih sabora a naročito na odluci četvrtog vaseljenskog sabora,da u jednoj samostalnoj državi može postojati samo jedna samostalna crkva.”

Kroz svoje udžbenike Srpska Pravoslavna Crkva jasno, precizno i bez dileme, smatraju Lovćenske straže,  svoj kler uči – “samostalna država = samostalna crkva”.

“2. Jedinstvena Srpska pravoslavna crkva u Kraljevini SHS stvorena je maja 1919. ujedinjenjem pravoslavnih crkava na teritoriji nove državne zajednice… Do tada, ove pokrajinske crkve imale su različit položaj: Beogradska i Karlovačka arhiepiskopija i Crnogorsko primorska mitropolija bile su samostalne (autokefalne). Isti status imale su i dvije eparhije, Dalmatinsko istrijska i Bokokotorsko dubrovačka, koje su dotada podpadale pod upravu Bukovinsko dalmatinske mitropolije. Srpska pravoslavna crkva u Bosni i Hercegovini imala je status samoupravne (autonomne) crkve pod upravom Vaseljenske patrijaršije u Carigradu”, ističu u saopštenju.

Iz dosad navedenog svaki zdravorazumni i dobronamjerni srpski svještenik i vjernik bi morao, ocjenjuju Lovćenske straže, da dođe do logičnog zaključka da je nakon 3. juna 2006 godine, kada je Skupština Republike Crne Gore usvojila Odluku o proglašenju nezavisnosti Republike Crne Gore, “Crnogorska Pravoslavna Crkva jedina kanonska Pravoslavna crkva u Crnoj Gori”.

“Ko hoće ozbiljno da shvati crkveni sadržaj institucije poput Pravoslavne Crkve,potrebno je da se vrati istorijskim osnovama te institucije.Volja crkve izražava se u obliku crkvenog zakonodavstva i crkvenog običaja. Sistem crkvenog prava koji stvara crkva ne smije biti u suprotnosti sa božanskim pravom”, dodaju oni.

U Pravoslavnoj Crkvi kanoni ne samo da obrazuju, nego, kako navode, i čine osnovu i suštinu crkvenoga prava, te su zbog toga za crkveno zakonodavstvo kasnijeg perioda bili neprikosnoveni autoritet i kriterijum.

“Sada imamo situaciju da zvanični Beograd “iz sjenke”, i Srpska Pravoslavna Crkva “na sva zvona” u saradnji sa: Crnogorskim premijerom Dritanom Abazovićem, liderom URE , (u narodu prepoznat kao “šibicar” ), političkim i intelektualnim liderom Socijalističke narodne partije Vladimirom Jokovićem i zaštitnikom svještenika – pedofila čiji je radijus djelovanja u okvirima Srpske Pravoslavne Crkve, nedostojnim svještenikom te crkve Joanikijem Mićovićem, imaju u planu da potpišu ugovor o saradnji.

Ne ulazeći u sam sadržaj dokumenta koji planiraju da potpišu Vlada Crne Gore i SPC, jer nam njegova sadržina nije poznata, međutim ono što nam je poznato je činjenica da je i sam čin potpisivanja nezavisno od sadžraja za Patriotski pokret otpora ”Lovćenske straže 1990” veleizdajnički čin. Na potezu su građanske državotvorne poltičke partije, nadamo se da znaju što im je činjet”, zaključuju u saopštenju.