U ponedjeljak, 27. septembra, biće punih šest godina od kako je Demokratski front ”otvorio” šatorsko naselje ispred Skupštine Crne Gore, kao vid protesta protiv tadašnje vlasti i premijera Mila Đukanovića.
Front sa svojim pristalicama tražio je ostavku Đukanovića i ministara, formiranje prelazne vlade i organizaciju “fer i poštenih izbora”. Međutim, to je bio samo jedan od razloga protesta.
Šatori su bili jedan od načina borbe prosrpskih stranaka protiv članstva Crne Gore u NATO i to je bilo potpuno jasno i našim međunarodnim partnerima.
Upravo je lider Nove srpske demokratije Andrija Mandić javno objelodanio da njegova partija preuzima vodeću ulogu u objedinjavanju snaga koje se protive ulasku Crne Gore u NATO.
Da su ovi protesti bili dobro pripremljeni, da je bila obezbijeđena svaka vrsta logistike, pokazuje činjenica da stanovnicima šatorskog naselja ništa nije falilo, ni jela, ni pića, ni razonode. Preko dana se na glavnoj gradskoj saobraćajnici igrao fudbal, šah, užičko kolo, naveče se trošila rakija, odjekivale gusle, a bilo je i pečene prasetine.
Svijet je obišla fotografija i video na kojem u šatoru “srbadije barske”, mladići sa kokardom okreću prase na ražnju.
Organizatori protesta, lideri DF, takođe su imali šator u kojeg su, istina, rijetko zalazili, ali je interesantno da su ga protestanti popularno nazvali Dedinje.
“Stanovnici” šatora nosili su zastave Srbije, Rusije, fotografiju ruskog predsjednika Putina… Ovo “naselje”, podsjetimo, uklonjeno je nakon 20 dana – 17. oktobra, a oni koji su stajali iza ovog “projekta” s jednim jedinim ciljem – da spriječe ulazak Crne Gore u NATO – danas su vlast i odlučuju o sudbini Crne Gore i budućnosti njenih građana.
Glavni i najbrojniji konstituent vlasti Demokratski front zauzeo je sve pozicije po dubini, potpuno degradirao aktuelnog predsjednika Vlade i njegov kabinet, nazivajući ih svakakvim pogrdnim imenima i prozivajući za teška kriminalna djela. Srpske zastave, podignuta tri prsta, skrnavljenje spomenika Ljubu Čupiću, prijeteće poruke manjinama, otvoreno zagovaranje interesa Srbije i Rusije, postalo je evo godina crnogorska svakodnevica. I sve to naočigled međunarodne zajednice.
Danas akteri “šatorske revolucije” drže u šaci Vladu, što i nije problem jer su jednaki, ne kaže narod zaludu, sa kim si – takav si. U šaci i beznađu, međutim, drže Crnu Goru i njene građane koji ne dižu tri prsta, koji ne nose kokarde, koji hoće miran život kakav su ranije imali, dobre odnose sa svima, koji hoće život po mjeri građana Evrope…
Nažalost, međunarodni partneri zatvaraju oči pred svim što se dešava pa i pred činjenicom da je Vladu formirala Crkva Srbije, da su ruski i srpski interesi postali dominantni u Crnoj Gori. A te 2015. godine analitičari najmoćnijih država svijeta su upozoravali “Demokratski front okuplja Srbe, anti-NATO i pro-ruske političare”, da je njihov cilj pokretanje “javne anti-NATO i antivladine kampanje na ulicama sa ambicijom da ako ne potpuno blokiraju prijem u NATO, da ga ozbiljno otežaju”.
Šest godina kasnije svjedoci smo da su stanovnici šatorskog naselja postali glavni izvor kadrova aktuelne vlasti u Crnoj Gori.