Piše: Vesna Šofranac
Neuspjeh inicijative Demokratskog fronta da se na vanrednoj sjednici parlamenta raspravlja o prisustvu našeg vojnog atašea u Hrvatskoj proslavi godišnjice “Oluje”, riješio je da popravi Marko Milačić koji će ponovo da upali kombi i krene za Knin da se izvini Srbima?! Pri tom se usuđuje da kaže da će nastupiti u ime “većinske Crne Gore”, uprkos tome što Front nije uspio da sakupi čak ni 27 potpisa poslanika od 81 – og, koliko ih je u Skupštini.
Ali, nije cilj predsjednika Prave CG da se navodno izvinjava za događaje sa kojim Crna Gora nema nikakve veze, već da drži živom priču o navodnoj “izdaji Srba od njihove braće”, o njihovom “progonu”, “asimilaciji”… koja se posljednjih dana intenzivno servira sa raznih beogradskih i crnogorskih adresa.
Jer, šta vrijedi Marku da pali kombi kojim je nekada šetao zemljama EU lobirajući protiv ulaska Crne Gore u NATO, ako se od toga ne napravi medijska halabuka, kakva se napravila i oko protokolarnog prisustva našeg oficira jednom događaju u državi u kojoj je vojni ataše, koja je članica NATO-a i EU i koja je partner Crne Gore, i uz to susjedna država. Razvlačenju ovog oficira po srpskim medijima, analiza njegove biografije, pozivanje porodice da komentariše zašto je dolazio u Knin, posvećen je ogroman medijski prostor, upućivane su mu najgrublje uvrede, i pri tom vješto skrenuta pažnja sa nezgodnih pitanja oko najvećeg egzodusa u novijoj istoriji, i odgovornosti tadašnjih vlasti u Beogradu.
Sa tragičnim događajima u Srpskoj Krajini Crna Gora nema nikakve veze, pa je više nego degutantno bilo čitati šta piše na srpskim portalima i kako se u priču o “Oluji”, pokušava uvući Crna Gora.
Igrajući na emocije naroda, srpski mediji su priče onih koji su preživjeli stradanja, koji su bili primorani da napuste svoje domove u Srpskoj Krajini, stavili u kontekst prisustva našeg vojnog atašea u Kninu. Tako je u Kuriru osvanuo naslov: Jado oficirska, Rđo ljudska… Pos.o Bog!
Blic je malo sofisticiranije poslao iste poruke. Objavio je nekoliko priča, uz komentar da “slike užasa i priče onih koji su preživjeli “Oluju”, govore glasnije od bilo kog odgovora zvanične Podgorice”.
U tekstovima kojima se besprizorno napada Crna Gora, međutim, nema ni riječi o onome što je prethodilo “Oluji”, ne pominje se ni plan Z4 kojim je garantovana visoka autonomija Srpskoj krajini, ni riječi o tome šta je sve bilo ponuđeno u tom planu, kao i zašto je odbijen…Ne pominju se sulude projekcije da Srbi iz Krajine zamijene Albance na Kosovu.
Jesu li Crnogorci odbili plan Z4 ili je to naredio Beograd? Da je prihvaćen, da li bi bilo egzodusa?
Tim pitanjima se najveći broj srpskih medija ne bavi.
Na meti je Crna Gora, ponovo i ponovo, nezavisna država, koja samostalno donosi odluke, svidjelo se to nekome ili ne. Možda je upravo to najveći problem. Ako jeste, onda bi to trebalo da bude i izvor zabrinutosti za aktuelnu crnogorsku vlast.
Vratimo se tragičnim dešavanjima u Srpskoj krajini. Mediji su uoči odbijanja plana Z4 prenijeli riječi vladike zahumsko-hercegovačkog Atanasija koji je “prizvao Suvobor, vojvodu Mišića i srpske junake, poručujući da će Dinara biti kičma srpskog naroda i da će „Grahovo Gavrila Principa biti srpsko“… Nakon toga je Milan Martić poručio da „nema te sile koja može zauzeti Knin“.
Zašto smo citirali ovaj tekst iz devedesetih godina prošlog vijeka? Zbog uloge SPC, zbog ratnog pokliča jednog sveštenika, zbog retorike koja i danas živi pod okriljem SPC.
Svjedoci smo uvreda koje je srpski patrijarh Irinej uputio Crnoj Gori, upoređujući položaj Srba sa onim u NDH i pod turskim osmanlijama. Ako bi slijedili praksu dijela srpskih medija, kako bi trebalo da glasi poruka Irineju ili srpskim zvaničnicima koji podržavaju njegove stavove? Iskustvo nas uči da ne smijemo zanemariti poruke iz tragičnih događaja devedesetih godina prošlog vijeka jer ih iznova oživljavaju određeni srpski i crnogorski krugovi. Uvijek na isti način – kroz priču o položaju Srba u državama u kojima žive, među kojima je i Crna Gora.
Pri tom, srpska vlast je posebno zabrinuta njihovim položajem kod nas, što je zabrinulo i srpskog šefa diplomatije, koji je nakon sastanka u Beogradu saopštio da je pažljivo saslušao i da prati dešavanja.
Nakon tog sastanka, pojavile su se spekulacije da pojedini krugovi u Srbiji traže jakog lidera koji bi bio na čelu opozicije u Crnoj Gori i koji bi uspio da objedini opoziciju i smijeni aktuelnu vlast. Malo po malo, diskreditacijom njenih visokih zvaničnika.
Upravo na tu činjenicu upozorava univerzitetski profesor Milenko A. Perović, naglašavajući da država ne smije dopustiti da joj neko drugi, preko opozicije i njihovih medija, izoluje rukovodeće ljude dovodeći institucije u situaciju da ih brane, s velikim rizikom hoće li imati snage da ih zaštite.
izvor: Dnevne novine