Mitropolit srpske crkve u Crnoj Gori Joanikije Mićović, jučerašnjom najavom da je vrijeme da se izgradi saborni hram u Kolašinu, duboko je zagrebao rane Crne Gore, baš kao što je to radio godinama njegov prethodnik, saopšteno je iz PKS.
“Srpska crkva da gradi hram u srcu Rovačke Republike, u tom jedinom dijelu slobode u okupiranoj i obezličenoj Crnoj Gori 1919. krvava je poruga žrtvama srpskog terora, tim herojima Božićnog ustanka, koji su, progonjeni, našli utočište upravo u kolašinskom kraju.
Srpski saborni hram, u kraju besmrtne i junačke odbrane Crne Gore, u kraju najsurovijih zločina koji su počinjeni nad crnogorskim komitama i njihovim porodicama, novi je pokušaj pljuvanja po crnogorskoj istoriji i žrtvama njene slobode, čojstva i junaštva”, navode u saopštenju.
Rovačka republika je, kako dodaju, simbol crnogorske borbe za pravo, čast i slobodu, simbol je neumrlih junaka, koji u našoj memoriji žive kao vitezovi i junaci vremena; zar iko može zaboraviti Todora Dulovića, braću Radoša i Draga Bulatovića, komadanta Ivana Bulatovića, žene Bulatovića i njihovo teško stradanje, Vlahoviće, stotine pobijenih, spaljena Gornja Rovca i Lokve Puletića, odakle je srpska vojska topovima gadjala po ljudima i objektima? I baš tu saborni hram srpske crkve?
“Hoće Joanikije da ga gradi “zbog isuviše prolivene krvi”, a ne pominje krv i suze nekoliko hiljada ubijenih stanovnika, preko 5000 popaljenih domova, ne pominje da je na Kolašin i Rovačku Republiku krenulo “10 bataliona, pod komandom ppuk Dušana Besarabića, te nekolike baterije topova pod komandom Borivoja Roksandića” uz podršku “24 mitraljeza i sa preko 100 mašinskih pušaka”; ne pominje da je ova sila bila sastavljena od Vojske Kraljevine SHS, žandarmerije i najamničkih paravojnih trupa, koji su na komite i ustanike krenuli sa svih strana: “od Podgorice uz rijeku Moraču, od Kolašina, Nikšića i Danilovgrada”…
Ne diraj rane crnogorske tuđinski mitropolite! Ne diraj sjeni onih koji su živote dali i da bi ti arčio po zemlji koju su vjekovima branili! Nećeš Crnu Goru išarati svojim hramovima i kapelama jer je ovo zemlja ljubavi i mladosti, ne crkvenog obilježavanja teritorije koju, u Boga se nadamo, nećete dugo držati.
I sjeti se Njegoša pa promisli:”No kršna i siromašna Crna Gora ne haje ni za Nemanje, ni za Murate, pa ni za Bonaparte; svi oni biše pa i preminuše, i mač svoj o Crnogorce đekoji opitaše, pa nestaše, a Crna Gora ostade do vijeka i strašnoga Suda u svojoj volji i slobodi, a to ti je u slavi.”, zaključuju iz PKS.
Miči se sotono sa te stolice!