Mućke

Bilo je dovoljno tek nekoliko dana da informacija o visini plate direktorice “Plantaža” Verice Maraš bude ponuđena javnosti u vrijeme pandemije i raznih ograničenja, uz definitivno suočavanje svakog iole razumnijeg čovjeka sa očiglednom ekonomskom krizom, pa da se ta plata umanji.

Znači, može.

O tome, da li je to uradila Vlada pod pritiskom ili ne, sada je manje važno. Ono što zaista iritira javnost, a o čemu se i redakcija portala Aktuelno mogla uvjeriti primajući razne poruke velikog broja čitalaca, je potraga za suvislim objašnjenjem kako to da direktorica firme koja se nalazi na crnoj listi poreskih dužnika prima platu od preko 7.000 eura. Čak, u zvaničnom saopštenju kompanije spominju se definicije poput “ekonomskog pakla” ili poređenja sa krizom iz 1929. godine. A onda, slijedi i saznanje da će direktorica kompanije suočene sa neskrivenim problemima ubuduće primati platu u visini od “samo” nešto preko 3.500.

Čini se da ovom redu događaja nedostaje još samo neka scena iz serije “Mućke” i Del Boy koji utješno saopštava “this time next year we’ll be millioners”. A svi mi bi samo trebali da se tome slatko nasmijemo. Ili sve to propratimo kroz neke od komentara čitalaca poput onog “a kako će sad sa te 3.500 hiljade, dajte ljudi da pomognemo toj ženi”.

Ipak, cijela priča nema veze sa bilo kakvom duhovitosti ili komedijom. Posebno zbog činjenice da Crna Gora baš i nema toliko uspješnih firmi niti onih sa kojima bi se pohvalila. A ni onih koje zbog društvenog interesa moraju postojati i čije se poslovanje dotira novcem iz državnog budžeta. Zato, ovakve plate, za kompaniju sa statusom poput “Plantaža” zasigurno zahtjevaju racionalno opravdanje.

Ili samo ozbiljnu i racionalnu provjeru poslovanja.

Do tada, uvijek možemo da se vratimo pregledu starih epizoda serije “Mućke”. I da kažemo, “sorry Del Boy”.

Mi imamo veće mahere.

Željko Vukmirović