Piše: Goran Popović
GP URA je definitivno politikološki fenomen. To je parlamentarna stranka koja će, bez obzira na kakvoj istorijskoj deponiji završi, ostati za izučavanje kao egzemplar, reper bizarnog političkog licemjerstva, nedosljednosti, praznoslovlja, svaštočinstva i sluganstva retrogradnim klerikalnim i nacionalističkim projektima, na štetu države Crne Gore i njenih građana. Učešće ove političke skupine u pretvaranju Univerziteta Crne Gore u „akademsko“ leglo udruženih projekata srpski i ruski svijet ostaće kao svjedočanstvo njihove „kreativnosti“ u reciklaži „konstukta i narativa“ kojima su pravdali svoju „oslobodilačku misiju“.
Sve prevare Rajke Glušice
Jedna od protagonistica takve politike je članica GP URA i profesorica Rajka Glušica, koja je 27. januara prošle godine jednoglasno izabrana za predsjednicu Upravnog odbora UCG. Ona je, pored ostalog, autor teze da “Fakultet za crnogorski jezik i književnost stvara bolesne ljude” i da studenti tamo “umjesto naučnih činjenica uče nacionalističke mitove”.
Da Glušica nema akademski i moralni kredibilitet da ovako docira drugima, jer upravo ona nije baš u dobrim odnosima sa elementarnim činjenicama, pokazuju u medijima objavljene analize prema kojima je prilikom sticanja svojih akademskim zvanja koristila prevaru kao osnovni alat.
Podsjetimo, prema Biltenu UCG iz decembra 2007. godine Glušica je na osnovu “priložene bibliografije, analize radova, prema mišljenju Komisije za izbor u zvanje, stekla uslove da bude izabrana u zvanje redovnog profesora za predmete Uvod u lingvistiku i Opšta lingvistika, na Studijskom programu za srpski jezik i južnoslovenske književnosti Filozofskog fakulteta u Nikšiću”.
Prijavljene publikacije u kojima je navodno imala svoje radove, međutim, nije moguće pronaći u bibliografskim bazama, niti na Internetu. Dva su, piše portal Aktuelno, posebno upečatljiva dokaza ove akademske prevare. Prvo, bibliografska jedinica navedena u referncama Glušice pod nazivom “Jezičke prilike u Crnoj Gori, u knjizi “Standardni jezici u okviru štokavskog sustava” u izdanju Disput, Zagreb 2007.”, ne nalazi se u navedenoj knjizi, jer ona nije izdata. Isti naslov postoji u drugoj knjizi pod nazivom “Jezični varijeteti i nacionalni identiteti. Prilozi proučavanju standardnih jezika utemeljenih na štokavštini” u izdanju Disput izdavačke kuće, ali tek od 2009. godine. Dakle, više od dvije godine nakon konkursa za izbor u akademsko zvanje na koji se Glušica prijavila. I drugi dokaz: prijavljena bibliografska jedinica pod nazivom “Crnogorska standardna ijekavica, Riječ, Časopis za slavensku filologiju, Hrvatsko filološko društvo, Rijeka, SN 1330-917X, UDK 80 (O5) Rad sa Desetog hrvatskog filološkog skupa, Međunarodni slavistički simpozij, Opatija, 22-25. jun 2005.”, takođe nije mogla poslužiti prilikom odlučivanja u izboru u zvanje profesora, jer u popisu svih autora časopisa “Riječ” u periodu od 1995-2010. godine – nema imena Rajke Glušice!
Kada je u pitanju Glušicin izbor u zvanje vanrednog profesora 2001. godine, po Biltenu UCG broj 163 od 12. novembra 2001. godine, navedena su izdanja koja se, takođe, ne mogu pronaći u bazama podataka COBISS, kao ni pretragom po Internetu.
Bez obzira, dakle, što je javno dokumentovano da je Glušica lažno prijavljivala navedene, ali i druge publikacije za izbor u akademska zvanja – docent, vanredni profesor i redovni profesor, istraga o tome se ne otvara. Naprotiv, ona je sa svim ovim stručnim i moralnim hipotekama, a na krilima svog političkog angažmana i uz punu podršku žene četnika Vesne Bratić i hirotonisanog premijera Zdravka Krivokapića, jednoglasno izabrana za predsjednicu Upravnog odbora UCG.
“Oslobodilac” Božović
Samo 15 dana kasnije, pod predsjedateljstvom Rajke Glušice, a na inicijativu Vladimira Božovića, dr Budimira Aleksića, dr Milene Burić, te još dva studenta, smijenjen je rektor Danilo NIkolić, a za vršioca dužnosti postavljen Vladimir Božović. I to je bio još jedan čin “oslobađanja” u režiji nove vlasti. U obrazloženju Nikolićeve smjene, naime, pored ostalog, stoji: “Sloboda mišljenja i izražavanja, odnosno akademska sloboda, kao ključni preduslov razvoja savremenog obrazovanja i društva, kontinuirano, direktno ili indirektno, sputavana je od pojedinih članova upravljačke strukture Univerziteta, a posebno rektora kao najistaknutijeg i najodgovornijeg.”
Jedan od “oslobodilaca”, Vladimir Božović, šef Matice srpske i osnivač srpsko-ruskog propagandnog punkta u Crnoj Gori portala IN4S, šest mjeseci kasnije i zvanično izabran je za rektora, čime je URA definitivno stavila UCG pod upravu kleronacionalistista i negatora svega crnogorskog.
U prilog tome najbolje govori Božovićeva zlobna anticipacija srpske okupacije Crne Gore 1918. godine, njegova bizarna argumentacija za kritiku zapadne civilizacije i NATO saveza, te panpravoslavne, bolje reći srpsko-ruske šovinističke opservacije. Evo nekoliko sekvenci.
O srpskoj okupaciji 1918. godine: “Temelj ujediniteljske snage je bila svijest o zajedničkom porijeklu, nadahnuto epsko sjećanje na veliko srpsko carstvo i njegov poslednji, kosovski trzaj. DNK ujedinjenja 1918. je Kosovski zavjet i da se baš svi mostovi ne bi survali, da se naše unutrašnje obale ne bi potpuno razdvojile, da bi se ujedinili, moramo da pobijedimo! Opet. Baš kao i 1918!”
O zapadnoj civilizaciji i NATO: “Nismo znali isprva, ali sad je jasno, da će nas tihi, podli ubica trovati i ubijati narednih 1.000 godina. Od čega masovno umiremo danas, a od čega će umirati naša djeca i generacije potomaka… Hitlerovski cilj, zar ne? Znajući sve to, ovaj naš nitkovski buvljak koji promoviše NATO, pomjera sve dosad poznate granice beščašća .”
O panslavizmu: “Socijalizam i američki filmovi i muzika krivi što su Crnogorci više nijesu većinom pro-ruski Srbi, iako je Crna Gora u istorijskom smislu zemlja srpske, pravoslavne, prorurski panslovenske duhovne suštine. Ako Rusija želi Crnu Goru u zoni svog budućeg uticaja mora uzeti aktivnije učešće u budućim političkim dešavanjima, a prije svega pokušaju da se zaštiti taj najvitalniji subjekt na koji se može osloniti, a to je SPC“.
Na tim ideološkim postulatima, i uz konstataciju da su litije bile “Gorski vijenac uživo”, Božović je kao dekan krenuo u masovno “oslobađanje” UCG od Crnogoraca i suverenista, te dovođenje kleronacionalistički opredijeljenih kadrova, ljudi sa litijaškim potvrdama po dubini, ali i na najistaknutijim mjestima. Tako se u Upravnom odboru našao i dr Nikola Marojević, paroh nikšićki i šef izdavačke službe Eparhije budimljansko-nikšićke. Sa popom u Upravnom odboru, Crkva Srbije direktno je uvedena u ozbijni posao instaliranja “srpskog sveta” na UCG, čime je otvoren proces ukupne desekularizacije obrazovnog sistema u Crnoj Gori i njegovo pretvaranja u dogmatski servis srpsko-ruskog pravoslavlja.
Cinizam prema ukrajinskim kolegama
Perfidno izbjegavajući da javno osudi brutalnu agresiju Rusije na Ukrajinu, rukovodstvo UCG pozvalo je ovih dana kolege iz ove napadnute zemlje da dođu i borave tu, kao da je riječ o uobičajenoj mirnodospskoj razmjeni, samo fingirajući tako solidrnost sa ljudima čiji su životi direktno ugroženi u Putinovoj bezobzirnoj “vojnoj operaciji”. Licemjerstvo i cinizam ove “humanitarne akcije” UCG skoro da se može mjeriti sa onim kada su Rusi otvorili koridore za izlazak ukrajinskih civila iz ratnih područja – ali u Rusiju i Bjelorusiju!
Ili rektor Božović, koji smatra da su Crnogorci produkt antisrpskog “nacionalnog inženjeringa”, jednako kao što Putin smatra da su Ukrajinci izmišljeni narod, namjerava da na svom panslavenskom, proruskom UCG može da ih prevaspita i ubijedi da su oni, ipak, Rusi, po kremaljskom konceptu “denacifikacije Ukrajine”, šta god to značilo.
Fantomski branioci Glušice i Božovića
Kada su se u javnosti pojavili protesti zbog “nacifikacije” UCG i njegovog pretvaranja u “plijen Matice srpske i SPC”, promptno je reagovao Božovićev portal IN4S, nazivajući udruženje građana “Građanski Nikšić” fantomskom organizacijom, a Pobjedu je optužio da “u svom prepoznatljivom maniru, podmetačina, falsifikovanja i konstruisanja istina, koristi to udruženje za proizvoljni napad na Univerzitet Crne Gore”.
Nakon izjave izvršnog sekretara Medijskog savjeta za samoregulaciju Ranka Vujovića za naš portal u kojoj kaže da “ IN4S nije registrovan nigdje u Crnoj Gori i da djeluje potpuno ilegalno i nezakonito”, sasvim je jasno ko je zapravo fantom u ovoj priči.
Fantomski branioci Glušicine i Božovićeve destrukcije UCG sa portala IN4S inače su sami sebe svrstali u medijsku septičku jamu govorom mržnje i fašisoidnim objavama. Podsjetimo samo na nedavnu prijetnju Adrijanu Vuksnoviću “da mu ne gine ražanj”, u kontekstu skandaloznih komentara da je “sve Hrvate iz Jugoslavije trebalo pobiti i proćerati”, da je “Boka srpski zaliv, u kojem neće ostati nijedan Hrvat, a da će Vuksanović platiti među prvima”, te da je “Bokeljska mornarica klerikalno-ustaška organizacija”. Zvuči kao još jedna od morbidnih “oslobodilačih” misija osnivača ovog medijskog zagađivača, šefa Matice srpske i rektora UCG Vladimira Božovića.
Hoće li nova vlada zaustaviti sunovrat UCG
Nakon smjene Krivokapićeve ekspertsko-apostolske vlade i promjena na ovdašnjoj političkoj sceni otvara se mogućnost za zaustavljanje daljeg sunovrata Univerziteta Crne Gore. To bi trebalo da bude jedan od pioriteta nove vlade, ako zaista želi da se ova zemlja vrati na proevropski put. Biće to poseban izazov za novog mandatara Dritana Abazovića, jer da bi se UCG istrgao iz ruku kleronacionaista potrebno je pod hitno smijeniti Rajku Glušicu sa mjesta predsjednice Upravnog odbora i Vladimira Božovića sa mjesta rektora.
Jedan od priloga na temu gdje se danas nalazi Univerzitet Crne Gore između nauke, etike i politike, i kojim putem će nastaviti, zavisi upravo od poteza nove vlade. Iz svega priloženog, svakako da etika i politika nijesu jača strana današnjeg rukovodstva UCG. Hoće li to konačno priznati i u Abazovićevoj URA i uraditi pravu stvar, žrtvujući jednu svoju fotelju – jer svaka revolucija, pa i litijaška jede svoju djecu – ili će novim “konstruktima i narativima” i dalje opravdavati kolaborciju svoje članice Rajke Glušice sa protagonistima otvorene i nasilne desekularizacije, klerikalizacije i nacifikacije UCG, znaćemo uskoro.
Evo sad dobih informaciju da su konstatovali tj. prihvatili popa Marojevića u UO UCG na elektroskoj sjednici. Znači, nastavlja se klerikalizacija UCG. Kad su tako krenuli neka Jadonikija sjutra izaberu za rektora, sram ih bilo!