Piše: Vladimir Jovanović
Koristeći svoje „diskreciono” pravo eparhijskoga arhijereja, predviđeno Ustavom Crkve Srbije (SPC), sa sve navedenim paragrafom (čl. 108), Joanikije Mićović je 30. septembra objavio kako je postavio Gojka Perovića (49), protojereja-stavrofora, za arhijerejskoga namjesnika (protoprezvitera) podgoričko-kolašinskoga. U Mićovićevom saopštenju, navodi se da se „arhijerejski namjesnik nalazi na čelu arhijerejskoga namjesništva koje sačinjava određeni broj crkvenih opština i parohija”.
Mnogi iz spektra bivših litjanera euforično tumače da se radi o „rehabilitaciji” Perovića, nakon što je, odlukom iz Beograda, ljetos smijenjen s dužnosti „rektora” srednje vjerske škole – bogoslovije Crkve Srbije na Cetinju, a prethodno i izmješten iz Prijestonice, tj. iz centralne mitropolijske administracije, na novu službu (parohiju) u Glavni grad.
Nezvanično, „optužnica” za Perovića, sklopljena u Beogradu, sadržavala je dvije stavke: „crkveno autonomaštvo” i „netransparentnost” u raspolaganju sumom od godišnje preko 200.000 eura kojom Republika Srbija iz državnoga budžeta finansira bogosloviju; sumnjičen je i za neke stanove, ali ništa provjerljivo se nije pojavilo u javnosti…
Perović je, dakle, odlukom Joanikija Mićovića, 25-31. jula prekomandovan za sveštenika pri crkvi Svetoga Đorđija u Podgorici, ujedno i za zamjenika Mirčeti Šljivančaninu – koji je, umjesto Velibora Džomića, tada postavljen za v.d. arhijerejskoga namjesnika podgoričko-kolašinskoga.
Potom, patrijarh Porfirije-Prle Perić, pozivajući se na čl. 231 Ustava SPC, kao i NEPOVOLJNE NALAZE od 22. aprila o.g. inspekcije Sinoda Srbije (Hrizostma Jevića, mitropolita dabrobosanskoga) o stanju u bogosloviji, 23. avgusta odlučuje: Perovića „razriješiti svih dužnosti u ovoj školi i staviti ga na raspolaganje svom nadležnom eparhijskom arhijereju”.
Bogoslovija je pod neposrednim ingerencjama Patrijaršije Srbije, za razliku od kadorvske politike unutar eparhijske jerarhije, koja je, po Ustavu SPC, nadležnost eparhijskoga arhijereja, u ovome slučaju – Mićovića. Dakle, postavljajući ga za arhijerejskoga namjesnika podgoričko-kolašinskoga, kako se tumači u dijelu javnosti, Mićović je „rehabilitovao” Perovića!
No, u stvarnosti, Perović je i prje prelaska u Podgoricu već bio stavrofor, iliti arhijerejski namjesnik – dok je službovao na Cetinju, osim „rektorske”, imao je i titulu i dodatak na platu namjesnika Arhijerejskoga protoprezviterijata cetinjskoga, nota bene, prvoga po časti u Mitropoliji crnogorsko-primorskoj.
Međutim, Perović je sada SAMO JEDAN OD DVOJICE arhijerejskih namjesnika u Podgorici – drugi je, podgoričko-danilovgradski, odmah preko Morače, protojerej Dragan Mitrović, starješina srpskoga sabornoga hrama.
Dodatne usporedbe radi, Perović je i tek JEDAN OD UKUPNO SEDMORICE arhijerejskih namjesnika u Eparhiji crnogorsko-primorskoj, a to su sada sljedeća namjesništva i namjesnici: Arhijerejski protoprezviterijat cetinjski – Ostoja Knežević; Arhijerejski protoprezviterijat podgoričko-kolašinski – Gojko Perović; Arhijerejski protoprezviterijat podgoričko-danilovgradski – Dragan Mitrović; Arhijerejski protoprezviterijat barski – Slobodan Zeković; Arhijerejski protoprezviterijat budvanski – Boris Radović; Arhijerejski protoprezviterijat kotorsko-tivatski – Nemanja Krivokapić; Arhijerejski protoprezviterijat hercegnovski – Obren Jovanović.
K tome, još tri arhijerejska namjesništva nalaze se u Eparhiji budimljansko-nikšićkoj Crkve Srbije: Arhijerejsko namjesništvo nikšićko – Slobodan Jokić; Arhijerejsko namjesništvo beransko-andrijevičko – Dragan Ristić; Arhijerejsko namjesništvo bjelopoljsko – Miraš Bogavac.
To znači i da je Perović sada TEK JEDAN OD UKUPNO DESETORICE arhijerejskih namjesnika Crkve Srbije u Crnoj Gori. U međuvremenu, lišen je „rektorskoga” zvanja, a njegov dodatak na platu po tom osnovu sada ide u džep Joanikija Mićovića, koji je, odlukom Sinoda Srbije, postavljen za v.d. „rektora” bogoslovije – inače, obojica su nesvršeni student Univerziteta u Beogradu. Peroviću je, do daljnjega, već mjesecima uskraćen i status medijske zvijezde…