piše Goran Popović
Demagogija, utopija i terorizam u najavi, najkraći je raport sa crnogorske opozicione političke scene tokom minulih prazničnih dana. Prosto je nevjerovatno kojim arsenalom somnabulnih ideja raspolažu ovdašnji lideri opozicije i oni koji se za tu ulogu (samo)kandiduju. Od Andrije, Ranka, Alekse, pa sve do građanina Džemala i lica sa crvene Interpolove potjernice.
Hermetičnost, konfuznost zbunjujuća nejasnost i međusobna netrpeljivost vjerovatno su bile glavne determinante koje su crnogorsku opoziciju gurnule na marginu istorijskih procesa koji su Crnu Goru, u posljednjih dvadesetak godina, dislocirale iz pozicije inferiornog balkanskog državnog nedonoščeta u status svakolikog regionalnog lidera i respektabilne države u evropskim i svjetskim razmjerama. Što bi neki rekli: Više nije na stolu, nego za stolom!
Svoj višedecenijski gubitnički kod, međutim, opozicioni prvaci su u minulih nekoliko dana obogatili novim “projektima” koji su, u principu, zasnovani na starim zabludama. I zato već od starta osuđeni na propast.
Tako su ovih dana sporazum pod znakovitim demagoškim nazivom “Neka svi imaju”, potpisali Goran Danilović (UCG), Vladimir Joković (SNP), Janko Vučinić (RP), Aleksandar Damjanović (Klub nezavisnih poslanika) i Anka Vukićević. Sad, kad čovjek objektivno sagleda, Goran je nekad bio prvi ađutant vojvode Mandića, da bi se, zajedno sa predsjednikom DF, Lekićem odmetnuo, i iz Nove i iz DF, u Demos. Onda je napustio Demos. Kao što je uradila i Anka Vukićević. DF je onda napustio i Janko. Vrhunac ironije je da je potpis na ovaj sporazum, ispod predsjednika SNP Jokovića, stavio i nezavisni poslanik Aleksandar Damjanović, koji je ranije napustio SNP Malo je komplikovano, ali je sve tačno.
Sa njima, na drugoj strani, neće Aleksa, Dritan, Lekić i Ranko. S tim da Aleksa neće ni sa Rankom, ni sa DF, a sa Dritanom hoće samo ponekad. Istovremeno, svi povremeno dolaze kod građanina Džemala, osim kad DF traži pauzu građanskih protesta 9. maja, zbog “kidanja glava”. I dalje je komplikovano, ali je tako…
Onda se oglasi “Odupri se”, sa najavom da će oni ipak imati protest. Ako nađu pare. Građanin Džemal kaže da će ujediniti opoziciju i usput lansira ideju o uvođenju meritokratije. Ova utopistička ideja, živi tek u glavama nekolicine teoretičara, a suština njihovog “učenja” je da je demokratija propala, te da isključivo stručnjaci treba da biraju ministre i premijera, ili, u najmanju ruku, da njihov glas treba da vrijedi nekoliko puta više od glasa običnog, neukog građanina. Što znači jedan čovjek, više glasova. Koliko glasova istovremeno čuje građanin Džemal, samo on zna.
Uz objavu Di Keja da je namjeran izaći na sljedeće izbore i Mandićevu najavu “kidanja glava”, a posebno Medojevićevu o drugim oblicima terorizma 9. maja, dolazimo do kraja priče o političkoj uračunljivosti svih pomenutih likova.
P.S.: Demokratija je najlošija forma države, ako izuzmemo sve ostale, reče Vinston Čerčil. U svakom slučaju je bolja od demagogije, meritokratije, a posebno terorizma.