Amfilohije bježi od istine kao od poreza

Mitropolit Srpske pravoslavne crkve u Crnoj Gori Amfilohije Radović, osim imovine SPC otete 1918. od Crnogorske autokefalne crkve i crnogorskog naroda, sada traži revidiranje istorije, a na pomolu je i ideja da se nasljednicima dinastije Karađorđević vrati crkva na Svetom Stefanu, piše Pobjeda.

Amfilohije je juče nakon službe u Crkvi roždestva Presvete Bogodice i Svetog Aleksandra Nevskog na Svetom Stefanu kazao kako postoje dokumenti koji dokazuju da je kralj Aleksandar od Manastira Praskvica kupio zemlju na Svetom Stefanu na kojoj se nalazi crkva.

“On je tu dolazio da ljetuje sa svojom kraljevskom porodicom. To je njegovo i pred bogom i pred ljudima, i njegovog potomstva. Nažalost, nasljednici boljševika su to oteli i opljačkali. To pljačkaško djelo nastavlja se i danas”, kazao je Amfilohije.

Istom prilikom Amfilohije se osvrnuo i na kapelu na Lovćenu, tvrdeći kako je Karađorđević nije pravio sebi već svome pretku Petru Drugom Lovćenskom Tajnovicu, uz nadu: ,,Hvala Bogu, evo prolazi i njihovo vrijeme. Svaka sila do vremena, a Božija je svevremena. Ničija nije do zore gorjela“.

Istoričar Vukota Vukotić reagovao je na Amfilohijeve reinterpretacije istorijskih događaja, objašnjavajući da, što se tiče Crkve Sv. Aleksandra Nevskog, nije sporno da je to jedna od zadužbina Aleksandra Karađorđevića, ali jeste tvrdnja prvog čovjeka SCP u Crnoj Gori „da je oteta i opljačkana“.

“Nakon Drugog svjetskog rata, ona je nacionalizovana i ušla je u red kulturnih dobara Crne Gore. Teško možemo da pogodimo njenu sudbinu u „novoj epohi“ nakon 30. avgusta, ali svakako da ne može biti vraćena Karađorđevićima, kako bi ispadalo po riječima gospodina mitropolita”, objašnjava za Pobjedu Vukotić.

Za crnogorskog istoričara najsporniji su motivi Aleksandra Karađorđevića za „obnovu“ crkava u Crnoj Gori, posebno kada je riječ o kapeli na Lovćenu.

“Mitropolitova tvrdnja da je kapela 1925. godine podignuta Petru II Petroviću Njegošu – ne stoji. To pobija sam kralj Aleksandar u svom govoru na otvaranju „obnovljene“ kapele. U tom govoru, kralj ujedinitelj nedvosmisleno kaže da se tim činom „obnove“ zapravo Njegoš i cijela dinastija Petrovića, čiji je unuk, zajedno sa Crnom Gorom stavljaju pod vlast i nadmoć Srbije”, pojašnjava Vukotić.

Za Vukotića, dalje namjere Karađorđevića nijesu tajna, čemu u prilog govori podatak da je kapela Aleksandra Karađorđevića građena od kamena sa Venčaca „kako bi vladika Rade počivao pod srpskim kamenom, a ne svojim lovćenskim i crnogorskim, kao što treba i njegova Crna Gora da počiva pod vlašću Srbije i Karađorđevića“.

“Motiv da se ‘obnovi’ kapela na Lovćenu, nije da ona bude kakva je bila i sa autentičnom posvetom, uostalom, ni Njegoš tada još nije postao Lovćenski Tajnovidac, već je rad ruskog arhitekte Nikolaja Krasnova, prebjeglog bjelogardejca, bio usmjeren ka tome da se svima, a posebno Crnogorcima, pokaže „ko je gazda“ i tako ustoliči prestiž i nadmoć Karađorđevića”,  objašnjava Vukotić.

Za književnog istoričara i publicistu, dobitnika Trinaestojulske nagrade Dragana B. Perovića, potonjim radom i izjavama, Amfilohije Radović je prestao da bude svešteno lice.

“Postao je pravi političar. Ne možete ga uhvatiti u istini. Bježi od nje kao od poreza. Stalno narušava 8, 9. i 10. božiju zapovijest, a za njega ne postoje fakti, istorijski dokazi i činjenice. Amfilohije živi u svom izmaštanom mitomanskom svijetu kojim zaluđuje neznavenu masu”, ocijenio je Perović.

Prema riječima Perovića, prvi čovjek SPC u Crnoj Gori, umjesto ljubavi prema bližnjem, propovijeda mržnju i razaranje.

“Amfilohije hoće da na ruševinama Crne Gore pravi bolju i stariju državu. Crna Gora mu dođe kao popravni ispit za Dubrovnik”, zaključuje Perović.