Piše: Balša Knežević
Crna Gora i Crnogorci na meti su velikosrpskih propagandističkih cantara već decenijama, ako ne stoljećima. U posljednjih nešto više od 30 godina, ta propaganda laži, klevetanja i insinuacija dostigla je kulminaciju pojavom beogradskih tabloida, koji beskrupulozno targetiraju sve i svakoga ko se suprotstavi realizaciji projekta „srpski svet“.
Beogradska propagndna mašinerija, čiji je nalogodavac srpski autokrata i bivši Miloševićev ministar informisanja Aleksandar Vučić, Crnogorce je godinama bombardovala „biranim“ klevetama i lažima - od one da je Crna Gora kriminalna država, pa sve do čuvene laži kako je crnogorska nacija izmišljena od strane komunista i da su svi koji se izjašnjavaju kao Crnogorci ustvari „Đilasova kopilad".
U tom okeanu etiketiranja postoji mnoštvo varijacija i sitnica koje u obračunu sa Crnogorcima koriste velikosrpski porpagandisti. Ipak najperfidniji segment revizionističkog licemjerja je etiketa koju neočetnici prišivaju Crnogorcima – da su „crvene ustaše“ i da bi voljeli da njihov simbol bude latinično slovo U, aludirajući na ustaški pokret iz Drugog svjetskog rata.
Aleksandar Vučić - šef beogradske propagande, voli da drugima prišiva etikete koje se vezuju za njega
Najbolji primjer takve bestidne propagande došao je nedavno iz korpusa profesionalnih Srba, tačnije od plaćenog Srbina, poslanika Nove srpske demokratije (NSD) Jovana Jola Vučurovića, koji je rekao da bi „ljubitelji NDH u Skupštini voljeli da njen logo bude latinično slovo U“. Vučurović je to rekao nakon što su poslanici DPS-a prelijepili logo Skupštine, koji je njegov šef Andrija Mandić iskopirao od srpskog parlamenta. Pri tom je potpuno zaboravio da su njegovi ideološki preci iz ravnogorskog pokreta poštovali NDH i sarađivali sa ustašama.
Vučićev slučaj i zamjena teza
Koliko je podmukla propaganda kojom se etiketiraju Crnogorci najbolje govori primjer političkog lidera „sprskog sveta“ Aleksandra Vučića. Dok njegovi tabloidi i politička posluga u Crnoj Gori, Crnogorce nazivaju „crvenim ustašama“, u javnost je isplivala jedna po njega veoma kompromitujuća informacija.
Ljubiša Petković, bivši potpredsjednik Srpske radikalne stranke i dugogodišnji poslanik, u knjizi „Haške muke“ piše:
Vučić sa svojim crnogorskim slugama Milanom Kneževićem i Andrijom Mandićem
„Niko iz porodice Vučić nije stradao u Jasenovcu. Posedujem dokument od 19. rujna (septembar) 1941. iz koga se vidi da su se Vučići izjašnjavali kao rimokatolička obitelj (porodica). Porodice Kadijević, Lukić, Praljak i Vučić prešle su iz pravoslavne u rimokatoličku veru septembra 1941. Glava porodice je bio Anđelko Vučić, Aleksandrov deda. O Anđelkovoj supruzi nemam mnogo podataka, budući da je u relativno kratkom roku nakon pristupanja rimokatoličkoj veri, napustila Bugojno i preselila se u Vojvodinu, u Kikindu, gde se i rodio otac Aleksandra Vučića, Anđelko Vučić. Anđelko stariji imao je četvoro dece“, navodi Petković i dodaje:
„Zato na spomen-ploči u Jasenovcu nema nijednog Vučića. Naravno da ih nema kada se dobro zna da je porodica Vučić promenila veru za večeru i da su svi preživeli Drugi svetski rat. A kako i ne bi kada je porodica Vučić bila tesno povezana sa ustaškom organizacijom. Aleksandrov stric Braco bio je oženjen ćerkom iz poznate ustaške porodice Tomas. Ljubo Tomas je jedan od najozloglašenijih ustaša, isticao se nezapamćenim zverstvima nad srpskim narodom“.
Alojzije Stepinac i Draža Mihailović
Slučaj Aleksandra Vučića govori najbolje kakvim se podvalama bavi propagandna mašinerija „srpskog sveta“, koja nepočinstva svojih ideoloških predaka prišiva Crnogorcima da bi ih kompromitovala.
Slučaj Draže Mihailovića
Četnički pokret i ustaše sarađivali su u toku Drugog svjetskog rata, a primarni cilj njihove saradnje je bio da pomognu nacističkom i fašističkom okupatoru u borbi protiv partizana.
Četnici su inicijalno učestvovali u ustanku u NDH 1941, zajedno sa partizanima, ali već tokom proljeća 1942. glavnina četničkih odreda u djelu NDH pod njemačkom okupacijom sklopila je sporazume o primirju, saradnji i snabdijevanju sa vlastima NDH.
Kako smo već pisali, u prilog prisne saradnje četnika i ustaša ide i pismo vođe četničkog pokreta, zlikovca Draže Mihailovića koje je 15. aprila 1945. uputio advokatu Ranku Brašiću sa porukom Antu Paveliću, osnivaču i vođi ultranacionalističkoga Ustaškog pokreta i fašističkom diktatoru Nezavisne Države Hrvatske (NDH).
Jovan Jole Vučurović i Andrija Rajo Mandić iza slike svog ideološkog predaka Anta Pavelića
Ipak, ovo nije jedini dokumet koji dokazuje prisnu saradnju četnika i ustaša. Portal Aktuelno objavio je još jedan istorijski dokument koji dokazuje kolaboraciju ova dva kvislinšlka pokreta.
Riječ je o pismu Draže Mihailovića nadbiskupu zagrebačkom dr. Alojziju Stepincu, od 15. aprila 1945. godine. Pismo se odnosi na poziv na zajedničku borbu protiv Narodnooslobodilačkog pokreta (NOP). Mihailović se u pismu biranim riječima, molbama, ulizivačkim tonom i veoma ponizno obraća hrvatskom nadbiskupu Stepincu, o čemu možete čitati na OVOM LINKU.
Beogradska propaganda, njihove crnogorske ispostave, kao i pobornici neočetništva kojih nažalost ima i u Crnoj Gori, a prije svega su okupljeni oko Mandić-Vučićeve NSD, sve ovo prećutkuju i Crnogorce nazivaju „crvenim ustašama“.
Ako dodamo da su od 93 ustaška Pavelićava generala trinaestorica bili Srbi, jasno je koliki je obim licemjerja i bestidnosti propagande "srpskog sveta", koja već decenijama svim silama, ne birajući sredstva vrši specijalni rat protiv svega crnogorskog.
