Piše: Božidar Proročić, književnik i publicista
Ministarstvo odbrane Crne Gore najavilo je pokretanje procedure za ustupanje četiri hiljade kvadratnih metara državnog zemljišta u Seljanovu Opštini Tivat. Naizgled birokratska odluka, ali u suštini duboko politički motivisan čin koji otvara niz ozbiljnih pitanja o odnosu države prema svojim građanima, teritoriji i identitetu.
Prema zvaničnom saopštenju, dio ovog zemljišta Opština Tivat će ustupiti Mitropoliji crnogorsko-primorskoj za izgradnju vjerskog objekta. Pitanje koje se nameće: zašto se državno zemljište u Tivtu, jednom od strateški najvažnijih gradova na primorju, dodjeljuje vjerskoj organizaciji koja je decenijama u sukobu sa crnogorskim identitetom, i koja Crnu Goru ne priznaje ni kao samostalnu državu, već je kontinuirano pokušava svesti na vjersko-politički privjezak susjedne države? Da li je ovo nastavak već viđenog scenarija u kojem se kroz “društveno korisne” projekte vjerske zajednice vrši dugoročna promjena etničke i kulturne slike teritorije, pri čemu se ignoriše istorijsko i demografsko nasljeđe Tivta, grada u kojem su Crnogorci i Hrvati vijekovima ostavljali snažan pečat svog postojanja, kulture i tradicije?
U ime građana Tivta i Crne Gore postavljam pitanje: da li je ovo nagrada za dugogodišnju politiku negiranja crnogorske ali i hrvatske nacije, jezika i kulture?
Od kada su državne parcele postale privatni fond iz kojeg političari dijele imovinu po svom nahođenju? Crna Gora je sekularna država, u kojoj su svi građani ravnopravni bez obzira na vjeru i nacionalnost. Ako već postoji potreba da se zemljište ustupa, zašto se ne gradi škola, dom zdravlja, kulturni centar, ili objekti od šireg društvenog značaja, a ne vjerski objekat u opštini koja već ima crkve i manastire? Zar Ministarstvo odbrane, čiji bi prioritet trebala biti zaštita teritorije Crne Gore, sada postaje mehanizam za poklanjanje državnog zemljišta organizaciji čije djelovanje često ide direktno protiv interesa crnogorske države i građana koji se nacionalno izjašnjavaju kao Crnogorci i Hrvati? Ko je dao mandat Draganu Krapoviću da arbitrira o sudbini državne imovine?
Predsjednik Opštine Tivat Željko Komnenović, koji je od ranije prepoznat kao politički poslušnik interesa kojima crnogorski i hrvatski identiteti smetaju, sada ponovo pokazuje svoje pravo lice – lice čovjeka koji bespogovorno sprovodi agendu koja sistemski potire multietnički i sekularni karakter Tivta i Crne Gore. Njegova servilnost prema strukturama koje rade na preoblikovanju kulturne i društvene slike ovog prostora sada dostiže novi nivo, jer ne samo da učestvuje u poklanjanju državne imovine vjerskoj organizaciji koja decenijama negira crnogorsku nezavisnost, već to radi pod plaštom „kompenzacije“ koja je ništa drugo do dimna zavjesa za političku trgovinu identitetima i teritorijom.
Očigledno je da Komnenović ne upravlja Tivtom u interesu njegovih građana, već po diktatu onih kojima je cilj da crnogorski i hrvatski identitet u Boki postanu marginalizovane fusnote istorije. Umjesto da se bavi stvarnim problemima građana, poput unapređenja infrastrukture, očuvanja kulturnog nasljeđa i razvoja turističkih potencijala, on se stavlja u ulogu političkog egzekutora politike koja Crnu Goru vidi samo kao teren za realizaciju tuđih nacionalističkih projekata. Njegov pokušaj da ovu sramnu odluku zamaskira pričom o „rješavanju stambenih pitanja zaposlenih u prosvjeti, zdravstvu, policiji i Vojsci Crne Gore“ nije ništa drugo do providan pokušaj manipulacije javnim mnjenjem. Đe su bili njegovi napori za rješavanje ovih problema prije nego što je krenuo u ovaj čin političkog mešetarenja? Zašto je odjednom briga za prosvjetare i zdravstvene radnike postala važna tek kada se dodjeljuje zemlja vjerskoj organizaciji? Komnenović je direktno odgovoran za izdaju interesa građana Tivta i zbog toga se mora javno pozvati na odgovornost. Njegova politika ne vodi ka napretku, već ka sistemskom iskorjenjivanju identiteta i sekularnosti Tivta i Crne Gore. Ovako beskrupulozno dodvoravanje vjerskim i političkim strukturama koje ne priznaju crnogorsku državnost i koje godinama rade na negiranju kulturnog i istorijskog nasljeđa Tivta, Crnogoraca i Hrvata u Boki, neće proći bez posljedica kod građanja.
Ova odluka ne može biti shvaćena kao izolovan čin. Ona je dio šire politike kojom se u srcu crnogorskog primorja grade vjerski objekti koji postaju instrument političkog i etničkog uticaja, dok se istovremeno zanemaruju važni infrastrukturni i kulturni projekti. Tivat i Boka Kotorska su istorijski prostor multietničkog sklada, a ne poligon za ostvarenje nacionalističkih projekata! Zato tražim jasan odgovor: zašto se državna imovina dijeli vjerskim organizacijama dok se istovremeno ignorišu realne potrebe građana? Ko odlučuje o budućnosti Tivta i Crne Gore? I da li je ova vlast spremna da odgovara pred narodom za ovakve poteze?
