piše: Željko Vukmirović
Opet srpska crkva, opet ostaci Demokratskog fronta. Nova sezona je pred vratima. I prizivanje serijala koji je srpskoj crkvi donio pregršt materijalne dobiti ponovo je u igri. Prema posljednjim najavama novi nastavci su u pripremi. Ono što zbunjuje je sadašnji glavni promoter ove franšize.
Milan Knežević, kao jedan od lidera Demokratskog fronta, svojevremeno je malo vikao na Amfilohija kada je sastavljana prva “oslobodilačka” Vlada u jednoj podostroškoj pećini. Ostao je bez viđenijeg profita nakon konačnog kreiranja tog crkvenog uratka. U drugoj sezoni, sa preživjelim akterima, nije prošao ništa bolje. Isto se dogodilo i u trećoj sezoni serijala sa obnovljenom prvom postavom glumačke ekipe. Ponovo je uskraćen za iole uvaženiju ulogu.
Politika koju predstavlja Milan Knežević je suočena s neminovnim porazom. Ta slika čak i u osnovnim konturama loše izgleda. I nijedan budući scenario to ne može da popravi. Zato i ne čude sve učestaliji Milančetovi susreti sa srpskim predsjednikom Vučićem, inače likom sa ozbiljno narušenom percepcijom sopstvenog lika i djela. Sličan se sličnom raduje.
Uz to valja podsjetiti i da je Milanče, uoči sastavljanja trenutne Vlade Crne Gore, ponudio javnosti sinopsis prema kojem je na prvo mjesto interesa svog političkog angažmana postavio Crnu Goru i Evropu. Ta ideja je više nalikovala žanru stendap komedije, tračku neposrednog sarkastičnog humora, nego ozbiljnosti jednog uspješnog serijala na koji Milanče računa. Od zaludnje rabote pred očima “srpskog sveta” izvukao se nedavnim uvaljivanjem rezolucije o Jasenovcu, molebanom sa Vučićem i prigodno upakovanim pozivom na litije. U prilog apsurdu, nezvanično odbačen od zbrinutog Raja Evrope, spas političke karijere potražio je pod krovom srpske crkve.
Taj dio priče se već nikako ne slaže sa obavezujućim predstojećim reformama koje podrazumjevaju izmjene Ustava u skladu sa pravnim tekovinama EU i evropskim standardima, uključujući postojeće preporuke Evropske komisije, mišljenja Venecijanske komisije i preporuke Savjeta za borbu protiv korupcije (GRECO).
Zato Milanče i ne preza od frontalne prikazanije prosrpskog i proruskog interesa, kao ultimativne karte. Doduše, za pomahnitali voz koji u savremenom društvu nema svoju satnicu, niti ijednu racionalnu stanicu.
“Kako grozan film…” (iz pjesme Odlazak u noć, Džonija Štulića).
